Lente in Amsterdam! De terrassen stromen vol, de yuppensloepen met zo'n aanstellerig touw rondom dobberen door de gracht, rosé en tapenade worden in de bakfiets naar het park gesleept. Dat wil zeggen, door de paar levensmoeden die nog naar het park durven. Het fraaie laat-negentiende eeuwse Oosterpark is zodra de eerste krokussen hun kopjes opsteken een no-go area door de zwerm promillair uitgedaagden die er de boel compleet
verzieken. Een vaste roedel alcoholisten, geen stadspark kan zonder. Hoort erbij. Maar het Oosterpark is Dante's Dronken Inferno. Zwalkende zombies met hun broek half uit. Schijtende vogelverschrikkers in de bosjes. Afval. Kapotte flessen. Agressief bedelen. Kotsen in de zandbak. Jatten uit
deze Albert Heijn. Figuren te smerig om met een tang aan te pakken die hun jaarlijkse bad komen nemen in het peuterpierenbadje. Hordes menselijk wrakhout met plastic tassen vol Best Bier die elkaar en nietsvermoedende passanten de huid vol schelden. Altijd, overal en om niets. In hun kielzog schurftige agressieve bakbeesten van honden die voor hun ontbijt graag joggers en kleuters blieven. Onberekenbaar stinkend gajes is op een mooie lentedag heer en meester in het park. Al jaren. GGD, politie en buurtwerk schreeuwen om maatregelen, zoals een gebruikersruimte. Joehoe, politiek! Doe eens doorpakken? Oh wacht. Oosterpark = Stadsdeel Oost = Fatima Elatik = FUBAR beleid. En ja hoor, daar is de PvdA-slachtofferreflex van Faat: "Deze mensen zijn ziek en hebben medische hulp nodig, die ze in zo'n gebruikersruimte ook krijgen." Nee okee, duidelijk. Er komt, liefst naast een school natuurlijk, een Staatsbar met een lieve sosjaal werker en een begripvolle kreatherapeut, waar de dames en heren ongestoord en vooral gratis kunnen indrinken. Manmanman. Tuig 1-Hardwerkende mensen 0. Fatima Elatik is ziek. En heeft dringend medische hulp nodig.
