Martijn van Dijk: afgeserveerd door de achterban. Diederik Samsom: te onvermurwbaar, speelt moeilijk samen met anderen. Ronald Plasterk: genekt door deze campagneposter. Nebahat Albayrak: schijnt Turkse én vrouw te zijn en kan daar moeilijk mee omgaan. Maarrr er is hoop. Op de valreep verscheen mevrouw Lutz Jacobi op de kandidatenlijst. We waren eigenlijk heimelijk fan van Ome Roon. Wegens mooi verleden samen. Maar ja. Die uit de jaren '90 gekopieerde campagneposter met iets te veel subliminaal pontificaal gehengel naar de allo-vote, daar kunnen we ons niet aan verbinden. Is ons niet breed genoeg. Jouw land, mijn land heeft zo veel meer te bieden dan werkloze Turken en analfabete hoofddoekdames op de roltrappen van een treinstation. Zorg. Milieu. Wandelpaden. Oerol. Gunnen en gegund worden. Dus wij gaan voor Tante Lutz. Noeste dame met gepolijste uilenbril. Uit de klei gehouwen Twadde Keamerlid uit Fryslân, nummer 26 op de fractielijst maar stiekem en tevens totaal onopvallend wel mooi sinds 2006 in de Haagse bankjes. Markant hoofd. Jarenlang campagne gevoerd voor FRL en daarom nog niet in de nationale fatsoenskloof gedonderd. Volgens Elsevier op het Binnenhof vooral bekend om haar 'karakteristieke lage stemgeluid' maar laat je niet om het wad leiden. Lutz is GGD-directeur geweest. Is cultureel onderlegd. Geeft om de natuur en om onderwijs. Tante Lutz heeft zin in de toekomst. Lutz is anders, ja. Lutz is een beter Nederland voor minder geld. Kortom. Lutz is een allround PvdA'er zoals Rob Wijnterg ze graag ziet, maar zoals geen van de andere kandidaten dat is. Tante Lutz lacht bovendien graag. Ook om zichzelf, een kwaliteit die de PvdA node mist. Wij ♥ de lachende derde vijfde. Per heden schrijven we lutser met een Z. Dat het maar een eerlijke strijd mag worden...