Geenstijl

Hee daar hebben we vriendin van dit weblog Antoinette 'Zes Dagen' Hertsenberg weer eens. En u weet: als die hier genoemd wordt, is er iets mis gegaan. Met de wederhoor bij een Koude Douche in haar programma TROS Radar deze keer. De klaagshow voor consumenten die zelf niets op kunnen lossen kreeg een melding over een Utrechtse dansschool die een complete kinderfeestclub voor dove kindertjes voor een gesloten deur liet staan. Net na kerst. In de kou. Meedogenloos. HOE. DURVEN. ZE. De TROS pakte deze flagrante belediging van gehandicapten met beide handen aan. Want een stomme ondernemer die afspraken niet nakomt en daar een doof kind én zijn vriendjes mee dupeert, dat is kijkcijfergoud. Radar nam het verhaal van de gedupeerde familie op, stuurde op de dag van uitzending voor de vorm nog even een mailtje aan de dansschool en zond het item 's avonds uit. Waarbij voor het gemak even voorbij gegaan werd aan de redelijk plausibele verklaring van de eigenaresse van de dansschool dat er slechts een agendafaal gemaakt was door een stagiaire en dat de terugstorting van de reservering niet rechtgezet was omdat ze zelf op de IC van brandwondencentrum Beverwijk lag. Iets met een in haar gezicht ontplofte fles ethanol. Was zeker weer geen geld voor om dat even uit te zoeken? Omdat Radar koos voor eenzijdige berichtgeving die van de aanvragers van de koude douche eigenlijk al helemaal niet meer had hoeven worden uitgezonden, brengen wij alle wederhoor van de gedupeerde ondernemer in de Warme Douche na de lees verder. Iemand moet het doen. Want wat voor land zijn we geworden dat de Publieke Omroep verantwoordelijk is voor dreigmailtjes aan een dansschool?

Tros Radar / Koude Douche voor Dansstudio Sway A.k.a: Tros misbruikt dove kinderen voor kijkcijfers De familie Versteeg heeft een doof kind dat graag een dansworkshop wil doen bij Dansstudio Sway, een eenmanszaak die werkt met stagiairs en freelancers. Ze hebben eerder een workshop bij Sway gedaan en waren daar uitgesproken enthousiast over. Nu boeken ze voor €75,- een 2e workshop, maar door een planningsfout is deze op een dag geboekt dat de vloeren van het pand waar Sway haar studio’s huurt in de was staan en de ruimtes ontoegankelijk zijn. Heel vervelend, want een directe oplossing is niet voorhanden om de workshop op deze dag alsnog door te laten gaan, de beheerder heeft de ruimtes vergrendeld. De eigenaresse van Sway, toevallig ter plaatse, biedt geschrokken haar excuses aan. Ze stelt een vergoeding van de vooraf betaalde workshop voor, en daarnaast gratis een extra workshop met persoonlijke cadeaus voor de jarige voor de teleurstelling. De familie weigert, zeggen tegen de kinderen dat ‘deze mevrouw dus hun feestje heeft verpest’, en eisen hun geld terug. Dat wordt door de eigenaresse toegezegd en bevestigd in het laatste e-mail contact op 29 december. Op 30 december krijgt de eigenaresse van Sway een ongeluk, een fles ethanol ontploft in haar gezicht en ze wordt afgevoerd naar het brandwondencentrum in Beverwijk, waar ze met oud & nieuw op de intensive care ligt. Een week later wordt ze ontslagen om thuis verder te herstellen, stagiairs van de dansschool nemen de dagelijkse zaken intussen zo goed mogelijk waar. Familie Versteeg heeft een week later hun geld echter nog niet teruggekregen en schakelt rechtsbijstand in. Die betalen alvast het bedrag aan hen terug. De familie stuurt tevens een aangetekende brief naar het bezoekadres van de dansschool, waar normaliter geen formele post wordt ontvangen. Ze nemen geen contact op per mail of telefoon, maar wel doen ze een aanmelding voor de 'koude douche' van Tros Radar. Radar komt snel langs met een videocrew, zonder dat er wederhoor heeft plaatsgevonden en ondanks dat het oorspronkelijke misverstand slechts weken daarvoor plaatsvond. Opnames worden gemaakt en de familie wordt uitgenodigd in de studio voor de uitzending van 20 februari. Op de dag van de uitzending krijgt de eigenaresse ‘s ochtends een e-mail van de Radar redactie, waarin de uitzending van diezelfde avond wordt aangekondigd. Geschrokken belt zij hen gelijk op en legt de situatie uit. De Radar redactie geeft aan begrip te hebben en vraagt haar om haar kant van het verhaal per e-mail toe te lichten zodat het meegenomen kan worden in de uitzending. Een goede vriend belt tevens de redactie om haar verhaal te bevestigen; hij onderschrijft dat de eigenaresse enorm overvallen is door het bericht dat de uitzending nog diezelfde dag zal plaatsvinden. Ze heeft hierdoor geen enkele kans gehad om haar kant van het verhaal toe te lichten. Ze betreurt de situatie ontzettend, maar was door het ongeluk en de revalidatie het voorval met de familie Versteeg helemaal vergeten. De redactie bevestigt ook aan de vriend begrip te hebben voor de situatie en alle informatie mee te nemen, om een zo genuanceerd mogelijk beeld neer te zetten. Radar wil uitzending niet annuleren De eigenaresse stuurt intussen alle benodigde informatie en bewijsstukken naar Radar en cc’t de familie Versteeg. Ze probeert hen meermalen telefonisch te bereiken maar er wordt niet opgenomen. De familie blijkt later intussen wel zelf de Radar redactie te hebben gebeld, om te vragen of het item wel zou moeten worden uitgezonden. De redactie toont zich onvermurwbaar: het item gaat door als gepland. Uiteindelijk is niets van de uitleg van de eigenaresse van Dansstudio Sway in de uitzending meegenomen, de complete omstandigheden rond het uitblijven van de terugbetaling, het brandongeluk en de nasleep worden verzwegen. Ook wordt met geen woord gerept over de excuses die door de eigenaresse zijn aangeboden, alsook het oorspronkelijke aanbod om geheel gratis een extra workshop te organiseren. De enige nuance in het complete Radar-item is de summiere afsluiter ‘het bedrag is vandaag overgemaakt’. Gedurende de dagen na de uitzending ontvangt de eigenaresse meermalen persoonlijke beledigingen en bedreigingen per e-mail. Mensen vinden het schandalig dat zij zo met dove kinderen omgaat, en laten haar weten dat ‘boontje nog wel om zijn loontje komt’. Nu, een week later, komen nog steeds dagelijks van dit soort bedreigingen binnen. De eigenaresse van Sway ziet het kleine bedrijfje wat ze met bloed, zweet en tranen heeft opgebouwd voor 75 euro aan de schandpaal worden genageld, door een machtig televisieprogramma dat de morele stem van Nederland predikt te zijn, maar uiteindelijk gewoon over de rug van dove kinderen een vrouw met brandwonden verder affikt. Ondanks dat Radar alle ruimte heeft gehad om een eerlijk beeld van de omstandigheden te geven. Ik hoop oprecht dat jullie hier aandacht aan kunnen besteden, ik voel me enorm door Radar onderuit geschopt in een situatie waarin ik al fysiek en emotioneel aan de grond zat. Ik heb geen andere middelen om tegen de ‘grote media’ te vechten, en ik kan niet begrijpen hoe Radar zich met zulke eenzijdige berichtgeving als een moraalridder aan het volk durft te presenteren. Dank je en groet, Dansschool Sway