Geenstijl

Dinsdag 21 februari was cultureel antropoloog Joris Luyendijk te gast bij Matthijs 'alleen Jip & Janneke-taal graag' van Nieuwkerk. Die heeft een veel gelezen bankblog op de site van The Guardian. Joris nodigt bankiers uit om te vertellen wat zij nou eigenlijk de hele dag doen in The City. Natuurlijk niet de plakpak-employee van kantoor Sneek, maar de Investment Bankers. Joris kent ze nu erg goed: "Deze mensen zijn zó belangrijk en zó interessant" (op 18.17), en: "Ze gaan over ons pensioen!". En, nee toch: "Ze kunnen zomaar binnen vijf minuten ontslagen worden." Mwahh, logisch dat er miljoenen bonussen betaald worden en volkomen vanzelfsprekend dat ze geen cent teruggeven. Sorry Joris, maar dit gaat een beetje op het dwepen door een verlate puber lijken.

Luyendijk heeft een collega op Wall Street, Gabriel 'what's in a name' Sherman, die nogal kritiekloos de CEO's van de grootste banken citeert in een artikel in The New York Magazine: 'The end of Wall Street as they knew it'. Samenvatting: het is de schuld van de Dodd-Frank wet die 'too big to fail' banken wil splitsen en en passant ook even de veel te hoge provisies op debitcards schrapte. De bankiers spuwen vooral hun gal op de Volcker-rule die handel voor eigen rekening verbiedt. Bankieren wordt zo weer 'low margin' en saai. In een bijtend commentaar ('Why Wall Street should stop whining') veegt Matt Taibbi de vloer aan met Sherman (lezen Joris!). Niet de Dodd-Frank wet is de reden, maar het feit dat de Amerikaanse Investment Bankers hun 'producten' door de Europese crisis niet meer aan Europa konden verkopen, waardoor de bankwinsten teruglopen. En de bonussen. Bij Morgan Stanley zijn de cash bonussen nu gemaximeerd op $125.000. Mind you, alleen het contante deel, niet het salaris en de aandelen. Lees mee met deze gedesillusioneerde bankier. Maar lagere bonussen zijn het alléén vanuit Amerikaanse perspectief. Blankfein van Goldman Sachs krijgt nog altijd een bonus van 7 miljoen dollar (was eerst $12,6), terwijl de inkomsten circa 65% lager waren. Hij kan het maar niet begrijpen. Dit is geen uitzondering, lees hier. Ook hedgefund-tycoon Paulson, veroordeeld door de SEC voor illegale transacties, is de onschuld zelve. Maar het mooiste argument vóór de hoge bonussen wil ik u niet onthouden: New York City zal anders Philadelphia worden. De Volcker-rule is nog niet eens geïmplementeerd, maar de banken hebben het lobby-orgel vol aangezet. Wat een simpele wet had kunnen zijn ('publieksbanken mogen niet handelen voor eigen rekening') is een wet van 530 pagina's met uitzonderingen geworden; dat is niet 'too big to fail', maar 'too big to read'. Laat het een les zijn voor de Nederlandse politiek. Een interessant bijproduct is dat de rocket scientists, de quants waar Luyendijk zo lyrisch over kan praten, nu niet meer kiezen voor Wall Street, maar voor Silicon Valley. En dat is niet voor een handvol pepernoten. Kijk eens wat Facebook betaalt aan haar topmensen: $83 miljoen in 2011. Topvrouw Sheryl Sandberg is goed voor $31 miljoen. De banken worden aangepakt, maar publiekslieveling Facebook komt er mee weg om 8% van de winst aan de top te betalen. Apple, met meer geld in kas dan de meeste banken, betaalt haar topman $378 miljoen. En programmeurs worden weggekocht alsof het voetballers zijn. Wat we niet kunnen verdragen van de banken, vinden we normaal bij Apple, Google en Facebook, terwijl deze bedrijven waarschijnlijk een grotere nutsfunctie hebben dan de banken. Tijd voor Luyendijk om naar Silicon Valley te verhuizen?