De SP is de
grootste en rijkste partij van Nederland op dit moment. Maar er kraakt iets bij de bolsjewieken. Roest in het IJzeren Gordijn. Problemen op het Politbureau. Geroezemoes in de politieke goelag. Er is in toenemende mate
verzet tegen de afdrachtplicht die volksvertegenwoordigers van de SovchozPartij in de partijkas moeten dumpen. Het gelijkheidsprincipe qua loon werkt in theorie als een tiet, maar net als toentertijd in de Sovjet-Unie ontstaat er een probleem vanwege uitzonderingsposities. Bepaalde SP'ers zijn meer gelijk dan anderen. Met een maatwerkregeling kunnen SP'ers namelijk uitzondering krijgen op de afdracht, maar volgens de dissidenten is dit systeem ontzettend onduidelijk, willekeurig en oncontroleerbaar. Goh, onvoorspelbaar. Veerle Slegers, gemeenteraadslid in Tilburg, is één van de SP'ers die verongelijkt 'ik niet extra geld, zij wel' brult in de krant. Wij weten wel
waarom. En zo zijn er meer. Intussen worden raadsleden die hun afdracht doneren aan de voedselbank, zoals Simon Polman uit Lelystad, stoeptegelhard afgestraft. Afdracht moet naar de partij, niet naar de armen.
Geroyeerd omdat hij niet de partijkas maar de armoedigen spekte. En zo holt de SP zichzelf qua moraal en moreel langzaamaan steeds verder uit. De roep om glasnost en perestrojka binnen de SovjetPartij is het begin van het einde. De zelfopgelegde afdrachtregeling van de SP wordt steeds meer een losgeslagen monster van hypocrisie, corruptie en machtsspelletjes. En net als met de Sovjet-Unie zijn dit soort verkapte Praagse lentes het einde van de communistische revolutie. Acht, het was geinig zolang het duurde. И красному знамени славной Отчизны Мы будем всегда
беззаветно верны!
