Hoe hard kun je falen als volk en mislukken als maatschappij? Nieuw brevet van onvermogen:
happy pills voor huisdieren. Minoes en Bello zijn depri en moeten aan de prozac, wie verzint dat? En ook: hoe moeilijk kan het zijn? Poes: mandje, bakje whiskas, kattebak, nepmuis en af en toe aaien. Hond: trog bonzo, veel mee buiten lopen, oeverloos bal weggooien. Vis: bak water, minikasteeltje, rare stinkende confettivlokjes. Lukt dat niet, neem dan een Furby. Godverdomme mensen, het is niet dat Nederland het water aan de lippen staat door De DierDepressiegolf Des Doods. Hamsters die hun polsjes doorknagen, honden die hun eigen riem over een balk slingeren, *dingdong* de Intercity rijdt niet vanwege een aanrijding met een poespersoon. Hou. Toch. Op. Van dierenprozac (met rundvleessmaak, handig!) worden gepamperde en verwaarloosde mormels niet blij, de farmaceuten zijn er g
lukkig mee. Want somberhonden en piekerpoezen zijn geen probleem, ze zijn een markt. En markten worden op hun wenken bediend, als ze geld hebben tenminste. Dus AIDSnegers
niet, en lieve kwijndiertjes wel. Decadentie waarbij Keizer Nero verbleekt tot een schrieperige Calvinist. Mocht u er niet uitkomen met uw emo-cavia en treft u op een dag zijn verstijfde lichaampje aan naast een ontroerende afscheidsbrief, geen nood: postuum dingen uitpraten met Knabbel kan
hier.
