Vorig jaar februari nam Femke Halsema afscheid van GroenLinks op het partijcongres in Utrecht. Dát is wat er is blijven hangen van die
dag, want de paar boeroepende linnen tasjes die voor de deur van Vredenburg Leidsche Rijn alle auto's die géén Toyota Prius waren stonden te bekrassen uit protest tegen de missie in Kunduz, hebben het nieuws amper gehaald. Het vertrek van Femke was het belangrijkste agendapunt, gevolgd door het aantreden van onbeëdigd elektricien Jolande Sap. Het dispuutje over Kunduz was ergens in de ochtend op de agenda gepropt, omdat de pacifistische krakerskant van GroenLinks dan nog ligt te tukken en dus zichzelf neutraliseert voordat er ruzie gemaakt kan worden. Tijd voor een herkansing, in de vorm van
een motie die oproept om de steun aan het Playmobil-
project in te trekken. Want Sap heeft keiharde beloftes gedaan aan de achterban, én keiharde eisen gesteld aan de regering. Maar die opzet is totaal mislukt, want de regering heeft nog nooit wat uit hoeven leggen over de missie, terwijl iedere keer dat het woord Kunduz valt een GroenLinkser aan imagoschade bezwijkt. Ook de nogal domme vrienden-onder-elkaar quotes die Mariko Peters aan de achterban
voerde, hebben de motie gehaald. Het volgende congres is op 11 februari. Hier de
agenda. De meest rationele motie die GroenLinks in een jaar heeft voortgebracht,
staat hier. Sap is alvast met Ineke van Gent, een doos Playmobil, een slinger kerstverlichting en een Oosterse theepot aan het oefenen op een debatstrategie.
