Geenstijl

Jeej, lezerspost! Van Alex! Wie dat is? Geen idee. Maar hij komt enthousiast en ambitieus over. Even lezen. "Geachte redactie van GeenStijl, onlangs schreef ik mijn eerste column op een opkomende site in NL. Omdat ik ambitie heb, wil ik jullie mijn column laten laten lezen. Gezien de enigszins expliciete inhoud ben ik van mening dat ik mogelijk iets zou kunnen toevoegen aan jullie site. Mochten jullie er tijd voor hebben ontvang ik graag feedback. Met vriendelijke groet, Alexander. note: Tekst bevat een arrogante en studentikoze noot gezien het publiek van deze site. Met een ander publiek schrijf ik anders, doch wel onvervalst en ongezouten." Okee, 'eerste column', 'opkomende site', 'arrogante noten', het facepalm-alarm op GS.HQ stond direct op scherp. Maar altijd alles eerlijk een kans geven. Opkomende site in kwestie betreft overigens 6voor1.nl (in ploegendienst klikken anders stuk), een geinige blog van zes vrienden met een passie voor iets. Zo, en dan nu de column. Met extragratis feedback! Waarschuwing: lang. Graag gedaan, Alex.

Hindernissen die men winkelen noemt Dit komt binnen als een homo tijdens een SGP-vergadering. Net niet. Titel bouwt geen spanning op. Titel is niet grappig. Titel roept niet op tot verder lezen. Titel roept überhaupt niets op. Behalve ergernis over de onleesbaarheid van de titel, dan. We schrijven een gebruikelijke, maar minstens zo belangrijke activiteit die men boodschappen doen noemt. Is dit een zin? Iemand? Voldoet dit aan de eisen die gesteld worden aan zinnen? Is er ergens vergelijkbare woordendiarree gevonden die wel als zijnde zin werd aangemerkt? Een hond die een bak lettervermicelli opvreet kotst nog duidelijkere zinnen. Wij schrijven een gebruikelijke, maar minstens zo belangrijke activiteit die men 'stoppen met schrijven' noemt, Alex. En dat al na je eerste zin. Na mijn intrek op het Leidseplein, voelde ik me genoodzaakt boodschappen te doen bij de AH op de Overtoom. Laat ik deze activiteit even beschrijven; Een wilde puntkomma doemt zomaar op, uit het niks. Waarom? Er is geen reden voor het bestaan van een puntkomma daar, op die plek. Tenzij die puntkomma staat voor "de 25 woorden hiervoor zeggen net zoveel als een doofstomme goudvis in een isoleercel", natuurlijk. Ik baan mij een weg tussen Italiaans rugzakschorem over het Leidseplein. Na tig flyers verder die me vragen of ik onbeperkt spareribs wil vreten tussen white trash Britten, of mogelijk interesse heb in een pubcrawl. Wat denk je zelf, broer, val me niet lastig. Hindernis 1. Je gaat op het Leidseplein wonen en stoort je vervolgens aan toeristen? Met de mate waarin jij vooruit kunt denken, raden we je af om op schaken te gaan. Op de overtoom aangekomen word ik half aangereden door wat capuchontuig dat rond rijdt op een brommer die niet van hun is. Vervolgens passeer ik wat Oud-Zuid-bakfietsen met hun jankende kroost erin. U denkt dit is Hindernis 2, maar die moet nog komen, en ik ben nog niet eens bij de supermarkt. Een creool met 3 gouden tanden kijkt me uitnodigend aan met de intentie om met me te gaan dansen. Alsof we naar een kettingbotsing in dichte mist op de Duitse Autobahn zitten te kijken. Maar dan met woorden. Dansen is mijn synoniem voor knokken. Ik geef hem een blik dat hij moet gaan roeien. Hoe hij dat interpreteert is niet mijn zaak meer, ik loop door. Hindernis 2. Een neger aankijken met een blik dat hij moet gaan roeien. Punt één: stuur even een foto voor hoe die blik er precies uitziet. Wij staan hier op kantoor al een kwartier te proberen, maar we komen er niet uit. Punt twee: racist. Bij de supermarkt aangekomen staan wat Mercatorplein schoffies de horizon te vervuilen met wat sissende gebaren naar Whoolrich-meiden, om maar niet te spreken over het verhinderen van de doorgang. Hindernis 3. Sissende gebaren, al net zo makkelijk na te doen als die roeiblik van daarnet. Verder: spastisch spatiegebruik +1. Eenmaal binnengekomen (binnengekomen één woord) zie ik de kwaliteit van de producten. In één oogopslag (oogopslag één woord) alle producten plus de kwaliteit daarvan zien (zien één woord)? De fysieke onmogelijkheden die in deze column voorkomen (voorkomen één woord) nemen nu mythische proporties (mythische proporties twee woorden) aan. Ik oordeel deze als zijnde vertrouwd, de indeling zelf van de winkel lijkt me niet logisch, maar dat ligt natuurlijk aan mij. De volgende hindernis overkomt je al snel; vrouwen die hardop telefoneren, en daarmee hun privéleven blootstellen aan het winkelend publiek. Deze krijgen ze van mij cadeau, want het is alles beter dan de toeristen bij de supermarkt op de Dam. Alex, als je ooit een TomTom voor logische zins- en alineaopbouw vindt, ergens, aanschaffen die hap. Want je bent hier echt compleet verdwaald. En na het woordje 'als' je lezers ook. Boodschappen; akkoord. Hindernissen; te veel. Prijs; boeiend. Puntkomma's; vooruit. Logica; geen last van. Humor; non-existent. Totdat ik op een dag met een kater op mijn brakke fiets rond rijdt met een vraagteken boven mijn hoofd. Ik ontdek tot mijn grote verbazing dat er een Aldi is gesitueerd vlak achter mijn huis. Het gevoel van winnen kan ik het niet noemen, ik heb immers een grimmig beeld van de Aldi. The next day. Deze dappere strijder heeft zijn schouders onder het probleem gezet en vertrekt in alle goede moed richting de Aldi. Buurvrouwen strooien bloemen op straat en heuse violenpartijen bemoedigen mij te beginnen aan deze cruciale veldtocht. Auto’s rijden toeterend langs en 2 witte duiven worden vrijgelaten; ik ben er klaar voor. Wat? Ho, stop. We waren toch 'aan het schrijven betreffende de AH op de Overtoom'? Wat is dit? Aldi? Zomaar? Wij zijn sissende gebaren aan het maken naar deze plotselinge gedachtensprong. Ga roeien, vent. Bij de Aldi aangekomen zie ik hockeyjeugd van het Barlaeus, waarvoor +1. Ik hoef niet weg te springen voor tramchauffeurs met bloeddoorlopen ogen: Winnen! Het is een stuk minder ver lopen, dit gaat goed! En het is ook nog eens goedkoper! Ik betrap mezelf op een huppel en een fluitriedel. Wij hebben wel eens Oud-Chinese teksten door Google Translate getrokken die beter leesbaar waren dan dit. Waarvoor -1. De muffe smog van armoede en stoffigheid beslaat mijn longen bij binnenkomst. Nu rook ik geen Caballero zonder filter, maar het is toch driemaal proesten alvorens je bij de producten staat. Gefeliciteerd! Het is je gelukt, Alex! Tenminste, als je doel was over te komen als arrogante bokkenlul die qua schrijverstalent net onder het niveau zit van een vijfjarige dyslectische autist met een inktallergie. Ik speur af naar een mandje, om te concluderen dat er louter wagentjes zijn, dus 50 cent. Natuurlijk heb ik enkel briefgeld, maar aan de kop van de kassajuf te zien gaat wisselen ‘m niet worden. Ik heb haar weleens gezien bij ‘Knoop in je zakdoek’. Van brakheid wankel ik door de poortjes en laat het allemaal over me heen komen. Eerst kijk ik kritisch rond bij de producten. Maar innen luttele seconden sta ik stil, sla het gordijn voor mijn ogen weg en nu pas vallen mijn ogen op de aanwezige mensen hier: grauwe, uitgezakte schouders, gehuld in C&A kostuum daterend uit de vorige eeuw, gecombineerd met instaps(ch)andalen en alle prik verloren om zichzelf enigszins te fatsoeneren. Om het af te maken een uitstraling zo lusteloos, zo verkreukeld van ellende, dat aanspreken voor een gesprek simpelweg genegeerd zal worden. Het doet pijn om een woord als 'louter' daar te zien staan. Sommige mensen zou het verboden moeten worden bepaalde woorden te hanteren. Definitievervuiling. Nu zijn we overigens inmiddels al wel tot de conclusie gekomen dat Alexander zo ver mogelijk bij een toetsenbord vandaan gehouden dient te worden. Dit soort teksten verdienen een eigen Mars der Beschaving. De uiteindelijke score betreft 1 brood, 1 pak zuiveldrank, 1 rol koekjes. Bij de kassa aangekomen ben ik geforceerd om te luisteren naar de nieuwe heup van de vrouw voor me. Deze is duidelijk bevriend met de kassajuf, want ze hebben het naar hun zin. Omdat deze ervaring voor mij nieuw is, besluit ik net zo lang te wachten totdat ze zelf ophouden. (note: Normaal begin ik al te blazen als het scannen te lang duurt) Zo gaat minstens een halve minuut verder voordat er aanstalten gemaakt wordt om af te rekenen. Zo’n Costa Del Sol-type met verse rimpels uit Benidorm, eentje met fotolijstje van Jan Smit in de woonkamer, goudkleurig servies en vergeelde gordijnen door de shag. Blikken die 'ga roeien' zeggen. Sissende gebaren. Alziende ogen. En nu dus ook pratende heupen. Tevens: what's up met de term 'note'? Zijn Nederlandse woorden te Costa Del Sol voor jou? Eenmaal afgerekend evalueer ik op mijn weg naar buiten beide supermarkten. De producten zijn ruk, vermoed ik, maar toch zullen er best prima spullen tussen zitten. Immers, wat kan er fout gaan? Wat er fout kan gaan, is dat jij er een column over gaat schrijven. Mijn tong is inmiddels zo droog als een krant en de open gierput die mijn keel moest zijn heeft snel behoefte aan een koud zuiveltje. Dorstig grijp ik het pak zuiveldrank uit de tas en trek het lipje er van af. Zo gulzig als een baby aan zijn moeder, zo gretig als een ontsnapte krijgsgevangene uit Siberië, zet ik het pak aan mijn mond en lurk enkele slokken. Dit. Nachtmerriemateriaal. Cannot unsee. Alex is er in geslaagd een combinatie van woorden te vinden die de gemiddelde taalliefhebber depressief van een flat doet springen. Al dan niet dorstig. Je hebt hindernissen en je hebt problemen. Hindernissen zijn vervelend en moet je soms accepteren. Problemen ga je uit de weg, hier kan het namelijk echt grimmig worden; Wij zijn een schattige puppie slopen en vernielen. Puur om deze twee zinnen. Ik proef zure, flinterdunne melkachtige substanties met kleine knikkers erin. Jankend van ellende maak ik buitenaardse geluiden, terwijl ik mezelf met moeite opkrabbel. Ik veeg mijn smoel af met de mouw van mijn jas en probeer alles weer op een rij te krijgen. Wat de fuck gebeurde hier nou net? Ik kijk naar de grond en zie een rozig-witte substantie op de grond liggen met groene bolletjes ertussen. Vervolgens grijp ik het pak drank en kijk naar de einddatum. Ik concludeer dat het een maand te laat is. Probleem 1. Vraagje: is probleem 1 tevens hindernis 4? Nog een vraag: aangezien jij blijkbaar alwetend als een gepromoveerde voedselprofessor de kwaliteit van de producten in supermarkten in één oogopslag kritisch analyseert, waarom kocht je dan überhaupt een overjarig pak melk? We hadden al geen hoge pet op van de logica in deze column, maar die mag in het kader van humor best een keer opgeofferd worden. Maar jouw humor ziet er voor ons uit als een rozig-witte substantie met groene bolletjes ertussen. Ik smijt het pak tegen de muur, vloek en trap tegen een kiezel aan. Het brood en de koekjes gooi ik weg en loop met kordate pas naar het Americain; ‘Ceasar Salad en een verse jus, maat, en in rapper tempo dan je gewend bent’ Racistisch. Arrogant. Nu dus ook vandaal en overlastpleger. Deze column leest als een strafblad. Wat Alex overigens ook verdient voor deze woordenkots. Vanuit mijn luie stoel met een cappuccino evalueer ik de hindernissen en betrap mezelf op een wel heel eigenaardige conclusie. De volgende keer richting de Overtoom groet ik al mijn hindernissen met een glimlach en een schouderklop, zelfs het straattuig wat is komen aanwaaien; “Geen probleem, jullie zijn het allemaal waard!” Mercatorschoffies een schouderklop geven en iets mompelen wat klinkt als 'wat is je probleem', wij hopen van harte dat Alex zijn eigen aanbevelingen opvolgt. Too long, didn't read: winkel A is kudt, winkel B is kudter, dus ga ik voortaan naar winkel A. Maar ik kan dat met geen mogelijkheid grappig, gevat of leesbaar omschrijven zonder over te komen als een poeparrogante kwakbal die net komt kijken in de grote stad.