Even een follow-upje in de zaak Corine "
uitroeien" de Ruiter. Want hoogleraar De Ruiter (tevens parttime
veroorzaker van de Wilders-retoriek) blijkt een notoire veelpleger te zijn. Een goede bekende van de psychologenpolitie. In 2003 werd mevrouw namelijk al op het
matje geroepen bij de inspectie voor de gezondheidszorg. Men wilde toen zelfs de tuchtrechter inschakelen omdat mevrouw De Ruiter, aandachtsgeil als zij toen al was, een haatdiagnose op afstand stelde. In die tijd was Volkert van der Graaf de kwade
uitroeier opeter. Ook hij werd als geestesziek weggezet door een gezaghebbend deskundige die nog geen seconde met de man gepraat had en nul feiten had om de diagnose op te baseren. Het is nu acht jaar later en De Ruiter lijkt zich nog altijd van geen enkele beroepsethiek bewust. Je zou toch mogen verwachten dat uitgerekend een hoogleraar enig weet heeft van de verantwoordelijkheden en
ethische plichten uit haar eigen wetenschapsgebied? Dat het kennelijk onmogelijk is voor Corine de Ruiter om van fouten uit het verleden te leren noemen ze "recidiverisico" in de forensische psychologie en in menig TBS-kliniek is dat een reden om de behandeling te
intensiveren (
bron). Kortom: joehoe, Universiteit
Maastricht en NIP, doe eens snel
tuchtrechtertje inschakelen voor deze draaideur fopwetenschapper. Per slot van rekening kunnen we van de geschiedenis toch duidelijk leren dat medische wetenschap als politiek wapen nogal onfrisse resultaten oplevert, om maar eens een linkse vergelijking van stal te halen.
