Gratis terugkijktipje, omdat het vrijdag is en regent. Maatschappelijk betrokken doorkijkdocu, gisteravond uitgezonden door de verschillige EO (100% Jezus-vrij):
Lost Boys. Gaat over Rotterdamse kansenjongeren met rode zakdoeken die samenscholen, blowen en rondhangen in een streetgang. Staan stoer met pipa op
clipjes enzo, hebben allemaal vanaf hun 13e een
strafblad, maar blijken vooral slachtoffer van onze doorgerotte knuffelmaatschappij. Verbijsterend zijn vooral de scene's van zo ongeveer het slimste lid van de bende dat verplicht elke twee weken bij de reclassering op gesprek moet. Elke twee weken een uur lang "praten" met een of ander kakkineus blond kipje met corpsbalerinastem dat, zo valt te vrezen, oprecht gelooft in de helende werking van gesprekken met criminelen en het mooie mensje dat in iedereen schuilt enzo (de naïeve schat). Check hoe ontluisterend groot de kloof is tussen harde jongens van de straat die niets meer te verliezen hebben en de volkomen dichtgetikte studeerkamerbureaucratie van eeuwig neuzelende sociaaljuridische hulpverlenerssofties met de diepgang van een uitgeholde doperwt en de levenservaring van een eerstejaars hbo'ertje. We waarschuwen vast even: aan het einde van deze docu voelt u meer sympathie voor de bendeleden dan voor het hulpverlenerscircuit dat aan elkaar hangt van incompetente prutsers, onopgeleide hockeymutsen en overig gesubsidieerd verheffingstuig dat telkens de telefoon niet opneemt omdat ze op vakantie zijn. Meest treffend is misschien wel deze dialoog tussen twee van de Bloods: "
Mijn voogd heeft me nog nooit gebeld om te vragen hoe het met me gaat, de jouwe wel?" "
Twee keer. In drie jaar tijd". Oke, no spang boys. We plannen een nieuwe reclasseringsafspraak in voor over een half jaar. Boks!
