Geenstijl

Inmiddels zijn wij al heel wat gewend als het gaat om corrupte Amsterdamse stadsdeelraden. Amateurpolitici, niet zelden van linkse snit, die een puinhoop maken van een stadsdeel en met uw belastinggeld smijten alsof het pokerchips zijn. Zo rolt de lokale politiek. Maar wat we u nu presenteren is weer van een geheel nieuwe corruptie-orde. Dit is een juridische thriller met Kafkaëske wendingen. Het gaat om een stadsdeel, en een stadsdeelsecretaris, dat willens en wetens tracht een burger kapot te maken door een dubieuze aangifte. Wij presenteren: de DSK der Lage Landen in het Amsterdamse stadsdeel West (destijds: stadsdeel Westerpark). Het verhaal is simpel: de baas van de tennisbanen in het Westerpark, een sympathieke Antilliaan die bekend staat als Big Ali, wordt in 2007 aangeklaagd voor "aanranding". Hij zou een cliënte van zijn kantine ongevraagd hebben getongzoend. Meneer wordt door de rechter schuldig bevonden en gaat in hoger beroep. Het Gerechtshof verklaart hem echter ook schuldig dus meneer gaat in cassatie bij de Hoge Raad. En die komt met een verrassende uitspraak: de zaak deugt inhoudelijk van geen kant en het Hof moet de zaak over doen. Erger nog, het blijkt dat de stadsdeelraad invloed heeft uitgeoefend om Big Ali veroordeeld te krijgen.

Er zijn geen directe getuigen van de bewuste "tongzoen", alleen indirecte. Het is het woord van het vermeende slachtoffer tegen de vermeende dader en bij nader onderzoek lijkt het er op dat verdachte Big Ali niet zomaar een toevallige verdachte is. Big Ali ligt namelijk al lange tijd in de clinch met het stadsdeel Westerpark. En het slachtoffer is, heel toevallig, medewerker van de dienst openbare ruimte. Een onderdeel van datzelfde stadsdeel. En laat dat stadsdeel nou bij monde van de chef Openbare Ruimte (de leidinggevende van het slachtoffer) en stadsdeelsecretaris Antoon Duijnker (tegenwoordig de baas van de Amsterdamse belastingdienst) er voor hebben gezorgd dat er überhaupt aangifte tegen Big Ali werd gedaan. Maar wel nadat Big Ali eerst zelf aangifte tegen het slachtoffer had gedaan omdat ze meer flessen drank uit zijn kantine had meegenomen dan waarvoor ze had betaald. Toeval natuurlijk, slachtoffer in kwestie wilde sowieso al aangifte doen en die flessen had ze per ongeluk vergeten af te rekenen. Hoge Raad Volgt u het nog? Leest u anders voor de duidelijkheid even deze passage uit het arrest van de Hoge Raad: "Voorts verklaart aangeefster dat haar chef en de stadsdeelsecretaris hebben geadviseerd om aangifte te doen (p. 42). Ook haar vriendin, [betrokkene 1], verklaart zo (p. 10 PV). Dit is opvallend omdat [verdachte] al jaren achtereen juist door hen wordt lastig gevallen." Juist. Glashelder. No further questions your honour. Zo werd Big Ali meerdere malen bekeurd wegens het illegaal tappen van bier op de openbare weg, terwijl het gewoon zijn eigen terrein was. Zulks concludeerde achteraf ook een rechter. Big Ali mag ook geen posters meer plakken. Dat de borden waarop hij plakt speciaal daarvoor zijn bedoeld, doet er kennelijk niet toe: de posters van Big Ali vond het stadsdeel maar overlastgevend. Op 4 april 2008 moet Ali zich zelfs melden bij het politiebureau. Daar krijgt hij niet alleen te horen dat de buurtregisseur "er alles aan zal doen" hem te veroordelen maar is ook de stadsdeelsecretaris in eigen persoon aanwezig. Burgertje pesten Zo gaat de lijst met klachten van Ali maar door en door. Uit een telefonisch gesprek met Big Ali blijkt dat een heel oude vete met het stadsdeel een mogelijke oorzaak is van dit weerzinwekkende en perverse geval van burgertje pesten. Ali liep namelijk niet mee in de pas. Ali is een mondig burger die er niet tegen kan dat er met twee maten wordt gemeten. Ali fotografeerde ooit de bewuste stadsdeelsecretaris die een feestje had georganiseerd op een plek waar normale burgers als Ali geen feestjes mochten organiseren, waarna Ali hem vroeg waarom ambtenaren wel en Big Ali's geen dingen mogen. Ali was ooit betrokken bij de PvdA maar is inmiddels VVD-lid. Ja, zoals u ongetwijfeld zult weten is men dat soort burgers liever kwijt dan rijk. Al helemaal als ze midden in een populair park een tennisbaan bezitten en daar maar geen afstand van willen doen. Dus toen een medewerkster van het stadsdeel door Ali werd aangeklaagd voor diefstal, zag de stadsdeelsecretaris zijn kans schoon met zijn vijand af te rekenen. Polder-DSK Een typisch gevalletje van DSK dus. Waarin het stadsdeel Westerpark een duistere rol speelde. Een stadsdeel overigens dat toch al niet als integer bekend stond (en dat er heden ten dage, ruim na de fusie, niet bepaald op vooruit is gegaan). Volksverheffing Dankzij een Hoge Raad, die wonder boven wonder nog uitstekend functioneert in een juridisch systeem dat regelmatig in haar voegen kraakt, weten we nu dat bestuurders van stadsdelen in Amsterdam niet alleen amateuristisch kunnen zijn maar ook wraakzuchtig tot op het bot. We wisten al dat macht corrumpeert, zowel bij graaiend hbo-rechts als "volksverheffend op de Theemsweg"-links, maar dat mogelijk onschuldige burgers daarvoor zelfs de bak kunnen indraaien is ook voor ons een nieuwe, schokkende ontdekking. We laten het onderste in de kan graag zitten voor de het Amsterdamse journaille dat in de zomermaanden toch geen ene fuck heeft te doen (het Parool is immers altijd zeer kritisch als het over PvdA-besturen gaat, nietwaar?). Wij wilden slechts laten zien hoe diep de ambtelijke haat tegen burgers kan gaan. En hoe nuttig het kan zijn om in beroep te blijven gaan. Ook in Nederland geldt blijkbaar nog altijd dat waarheid kan winnen. Soms. Als u mazzel heeft. En een goede advocaat. En voldoende poet op zak.