U was het zeker alweer vergeten? U dacht: dat waait wel over? Nou, dat dachten wij dus niet. Het terroriseren van
rouwstoeten door leerlingen van een islamitische basisschool waait voor ons dus niet over. Van doden blijf je af. Jammer dat directeur Teade Walma van de Bilal-school daar veel
minder zwaar aan tilt. Volgens hem blijft onbekend wie de daders zijn. Hij heeft namelijk "met alle leerlingen gesproken maar geen van hen bekende". Nee, dan zit de dader daar niet tussen natuurlijk. Basisschoolleerlingen zijn namelijk altijd eerlijk, die bekennen doorgaans meteen hun misdragingen. Dat weet iedereen. Dus na één rondje vragen is voor directeur Walma de kous af. Vreemd. Wij moesten vroeger soms dagen klassikaal nablijven als één anonieme leerling wat had geflikt maar dit niet wilde bekennen. Net zo lang tot de dader zich had gemeld. Niet goedschiks dan maar kwaadschiks. Jong geleerd, oud gedaan. Gelukkig worden er voortaan wel extra lessen "respect" gegeven, aldus Walma. Leuk, wij weten nog wel een passende
gastdocent met ervaring in dit soort lessen. De nabestaanden ontvangen trouwens wel een "het spijt me"-bloemetje (een rouwkrans?) van de Bilal-school. Alsof de nabestaanden nog niet voldoende bloemen hebben. "Geen bloemen, geen bezoek" is met de kennis van nu de beste tekst op iedere rouwkaart. Mocht u trouwens zelf tijdens uw eigen uitvaart last hebben van lijkenpikkers, doet u dan beslist geen aangifte bij de politie. Die
weigert namelijk de aangifte op te nemen. Vreemd: de politie is nochtans
verplicht iedere aangifte op te nemen. Rouwstoeten lastig vallen mag nu dus kennelijk straffeloos in Nederland. Ach vuilnisman, kan deze vuilniszak met weigerambtenarende corrupte kudteenstrepers, dat balievuilnis waarmee iedere politiepost tegenwoordig is bemand, ook gelijk mee? Fijn zo. Ahum, wil het bezoek dan nu afscheid nemen van rechtstaat Nederland? Nee sorry, de cake is reeds op. Weggeroofd door anonieme basisschoolleerlingen die zijn opgevoed in een "
vreedzaam schoolklimaat met veel ontmoeting en dialoog voeren". Tot op de laatste kruimel ja.
