Zangeres van toevalshitjes Anouk Teeuwe laat zich gemiddeld vier keer per week kennen als een rancuneuze, onsportieve, omhooggevallen, aandachtsgeile en quasi-stoere
rockbitch popqueen. Als je al veertien jaar lang je debuuthit probeert te evenaren, geen internationale doorbraak af weet te dwingen en ieder jaar een trap na krijgt in de vorm van een TMF- of 3FM Award, moet je nou eenmaal
kunstgrepen doen. Prima hoor, altijd wat te ouwehoeren voor zowel de lovers als de haters en zolang er over je gepraat wordt, is het goed toch? Als dat met je muziek niet lukt, dan maar door vierenzeventig bandleden te ontslaan, kinderen bij een complete jeugdbende aan kruimelrappers bij elkaar te sparen en iedereen behalve je eigen gebrek aan talent de schuld te geven van het uitblijven van die échte big break. Niet voor niets word je dan op dit weplok 'Haags rauw vlees dat al een week lang ligt te rotten in de vuilcontainer van een derderangs Chinees restaurant' genoemd (
©). Seriously, als je nationaal knuffelcowboymeisje Ilse DeLange als doelwit kiest, zit je echt op rock bottom. Ilse zingt over
spookjes en heeft altijd gebak voor mensen die bij haar langs komen. Wat Anouk ook zegt, Ilse is geen
copycat. Lang voordat Anouk besloot om haar bek vol gouden tanden te proppen in een poging om onderscheidend te zijn, had Ilse zichzelf al gevonden als artiest. Dus hoe demonstratief Anouk ook DVD's van Ilse ook
weggooit, Ilse DeLange trekt altijd aan
het langste eind. Kijk Anouk, dat is nou het verschil tussen zelfvertrouwen en labiele hysterie.
