De meeuw, koning van de zee vuilnisbelt. Trots en fier prijkt zij in het logo van de PVV zweeft zij met haar glinsterend zilverwitte vederdos boven geïnfecteerd water, afvalcontainers, viskramen, patateters, terrassen, parken en appartementencomplexen. Lieflijk klinkt de schrille roep als zij een zoveelste monument onderschijt. De meeuw, niet te verwarren met de houtduif, is een zelfstandig beest dat geen verzorging behoeft. Ze pikt zelfstandig in vuilniszakken voor het dagelijkse voedsel, waardoor vuilnis de eens zo lommerrijke straten vervuilt, valt mensen die een harinkie staan te happen lastig met zinloos geweld, verwijdert resten mayo en joppiesaus uit lege plastic bakjes patat en maakt het strand- en boulevardbezoekers onmogelijk onbekommerd te flaneren. Zelfs de grootste meeuwenhater moet toegeven dat een meeuw zijn weerga niet kent als het gaat om overlast veroorzakende vliegende pestratten die steden totaal verwoesten met hun tyfusherrie en hun vogelstront als clustermunitie boven bewoonde gebieden uitwerpen. Daarom gaat de Stichting Meeuwfascisme te Rotterdam-Haven de meeuw kapotvernietigen. De vijand pakken waar het pijn doet: gewoon die lieve embryomeeuwtjes slopen als ze nog warm en veilig in de eierdop zitten. Meeuwfascisme hoezee! Op naar een meeuwvrij vaderland! Een land dat voor meeuwen zwicht, verzaakt zijn plicht, en is rijp voor het gesticht.
De meeuw, koning van de 