Mag u dus niet weten. Gaarne onder de politiepet houden, terughoudend over berichten en zo min mogelijk doorvertellen: twintig procent van de Nederlandse politieagenten lijdt aan
psychische problemen. Van deze geuniformeerde RIAGG-bezoekers heeft tien procent een posttraumatisch stress-syndroom, een aandoening die je best wel ernstig kan noemen. Tot zover het saaie gedeelte. Wat u dus echt niet door mag vertellen (beloofd?) is dat dit een tussenrapportage is van een politieacademie-onderzoek dat niet voor het grote publiek bestemd is. In deze rapportage worden namelijk ook oorzaken voor het stijgende
Prozac-gebruik bij politiekorpsen genoemd: bureaucratische ellende (we noemen een falend ICT-systeem) en een enorme toename van
geweld en agressie in de maatschappij naar de politie toe in slechts tien (!) jaar tijd. Stel nou dat u zoiets wel te weten komt. Dan wakkert dat alleen maar gevoelens van onveiligheid aan. Daar trekt u weer allerhande conclusies uit, bijvoorbeeld over
veroorzakers van dat
geweld, en met een beetje pech wilt u straks weer dat rechters daders ook nog bestraffen, dat er meer agenten op straat komen en dat problemen worden benoemd. Dat mag dus niet. Nederland is veilig. Iedereen is lief, uitsluitend slachtoffer en vooral maakbaar. Zo hebben we "
dat afgesproken in dit land". Iets anders moeten we "
niet willen met z'n allen". De werkelijkheid vertellen is tenslotte niks anders dan "
haat zaaien en verhuftering in de hand werken". Gaarne verschillig blijven.
