Drie dagen lang gaan de postbodes zichzelf
ddossen. Even ons proberen te overtuigen dat ze onmisbaar zijn. Meh, schouder ophaal materiaal. Drie dagen lang geen rekeningen in de bus. Geen aanmaningen. Geen blauwe enveloppen. Geen toeslagenberekeningen. Geen tijdschriftenmeuk. Geen gepersonaliseerde reclamespam. Geen kerstkaarten. We hebben even in onze roze glazen bol gekeken en voorspellen: hier gaat de samenleving niet van ontregeld worden. De functie staat namelijk op het punt de Eeuwige Staking in te gaan. Kijk, die postdodo's zijn echt heel sympathiek, elke dag maar weer de kou, de regen, de sneeuw en het bikkelharde Nederlandse straatleven trotseren en zo. Maar de brievenzombies zijn
levende doden. Iets uit grootmoeders tijd. Van stakende brandstapelaanleggers, harnaspoetsers en mammoetverzorgers hebben we meer last, zeg maar. Altijd lullig als je beroep weg geïnnoveerd wordt, maar die poep gebeurt nou eenmaal eens in de zoveel tijd. Vraag maar aan de turfstekers. Kunnen er allerlei koddige support-de-postbode-acties
verzonnen worden, daarmee maak je het beroep niet spontaan weer actueel. Wie echt de postbode wil steunen, gaat als een gestoorde brieven schrijven. Maar goed,
waarom zou je? Postbodes worden de nieuwe stoomlocomotieven: vrijwel uitgestorven, maar als je er eentje in het echt ziet, is dat toch wel gaaf. .-- . / -- .- .. .-.. . -.!
