Daar is ie dan. Ein-de-lijk. Het langverwachte essay over journalistiek fatsoen van Pieter Storms. Het allesomvattende artikel waarin Nina Brinks zitzak aan Nederland vertelt wat wel en niet mag in de nieuwskolommen. Heeft het testosteronkanon uit Amsterdam-Zuid namelijk verstand van. Na de
ankeiler in DWDD eigenlijk niks meer van vernomen, maar de wandelende handtas van Nina Vleeschouwer van Aka thoe Brink tot Storms is er dus toch goed voor gaan zitten. Hele artikel
HIER, voor de liefhebber van het betere filosofisch ethische denkwerk. Jeutje, wat doet Pietermanknecht er lang over om z'n punt te maken. Vatten we het bondig samen. Wat niet mag is een LOL-artikel in Revu schrijven over Pieter Storms ("
van breekijzer tot schoothondje - hij wilde altijd rijk worden", hihi). Dat is ethisch niet verantwoord. Wat ook niet mag is iets opschrijven dat niet voldoet aan de Code van Bordeaux (1954). Een journalistieke code vernoemd naar Storms favo wijnsoort, waarvan hij graag een flesje of twee z'n giechel inkiepert voor hij in de auto stapt. Dit allemaal volgens de man die zelf een veroordeling aan zijn vest heeft hangen, omdat hij een wethouder van corruptie beschuldigde. Ten onrechte (dat mag dus wel, want Storms heeft sorry gezegd). Lekker bezig ouwe toyboy. Binnenkort een essay waarin Pieter Storms uitlegt hoe u zich moet gedragen in het
verkeer.
