Vroeger. Toen was alles beter. In 1996 bijvoorbeeld. Kasparov voor het eerst verslagen door een schaakcomputer, Richard Krajicek wint Wimbledon. Dutroux gepakt. Start-up van zoekmachine Ilse. Kabinet Kok I, met HAFMO op BuZa en Adje Melkert op Sociale Zaken. Dienstplicht afgeschaft en de winkels op zondag open. Bommelding (lol) bij de uitreiking van de AKO-prijs. We reden VW Golf, neurieden "Il Volo" van Zucchero en neuqten op The Fugees. Pakje sigaretten was nog geen 3 euro en we betaalden met guldens. In november van het jaar 1996 haalde Beau van Erven Dorens, destijds redacteur van het roemruchte Amsterdamse studentenblad Propria Cures, samen met "
meeloper" Frederik Hazelaar,
DRIE VUILNISZAKKEN op bij de woning van Harry Mulisch aan de Leidsekade. Om te kijken wat er in die zakken zat. Om daar een artikel over te schrijven. Harry Mulisch was destijds (en is nog steeds) de Grootste Schrijver van Nederland. Het werd een memorabel artikel. Niemand sprak er schande van. Geen politicus die zich er tegenaan bemoeide. Geen journalist die met het vingertje zwaaide. Geen mediageile mediaprofessor die er een mening over had, of hoofdredacteuren in de provincie met een opinie. Privacy? Huh? Op het hoofdstedelijke Spui, de Costa del Sol voor zichzelf intellectueel noemend Nederland was Propria Cures in no time uitverkocht. In de belendende horeca-gelegenheden was het gelach homerisch. Beau en de Meeloper dronken die dag gratis. Ze kregen een duim van Martin Bril, A.F. Th van der Heijden die goedkeurend knikte, Youpie, die minzaam glimlachte, uitgever Martin Ros bulderdend. Iedereen lachen. Tegenwoordig is Beau een Beroemde Televisiepersoonlijkheid, de meeloper een gewaardeerd jurist en Mulisch leeft ook nog. Voor u van zolder gehaald & gedigitaliseerd. Het vulles van Mulles.
Pagina1,
Pagina2. Smakeloos-roepertjes in 3 2 1.
Update: Wisten we niks van hoor.
Propria Cures heeft de kliko van Jan Dijkgraaf.
