Nee. Vragen stellen tijdens de UN klimaatconferentie in Kopenhagen wordt niet bepaald op prijs gesteld. Zeker geen kritische vragen. En al helemaal geen vragen afkomstig van erkende non-believers. Neem nou
Phelim McAleer. Mijnheer de zelfverklaarde journalist/documentairemaker/etterbak/luis-in-de-pels/bezorgde burger probeerde tijdens een persconferentie Prof. Stephen Schneider van de Stanford University aan de tand te voelen over de gelekte e-mails rondom ClimateGate. Hoe zit het nou met die gefalsificeerde en weggelaten data? Voordat McAleer er erg in had hingen er twee hysterische PR-meisjes aan zijn microfoon en mieterde een fatzo beveiligingsbeambte hem de zaal uit. Beelden
HIER. Maar ook in Nederland begint het kalltstellen van klimaatcritici steeds meer in zwang te raken. De zogenaamde
klimaatonnozelaars, zoals Femke Halsema ze placht te noemen, krijgen er keihard van langs. Sukkels! Oplichters! Minderwaardige systeemhaters! In de Televaag bijvoorbeeld lezen we een interview met voormalig TNO bobo Arthur Rörsch. Mijnheer doet een
boekje open over hoe een afwijkende opvatting in de klimaatwetenschap tegenwoordig een garantie is voor een leven lang in je eentje koffie drinken in de pauze. Zo. Linken we tenslotte nog even naar het lezenswaardige drieluik (
1,
2,
3) van Willem de Zwijger hieromtrent. En een
aluhoedjeslink uit een kappersblaadje over hetzelfde onderwerp. Komt u de saaie zondag wel weer door, toch?
