Treurig. Naar dit soort dingen gaan je gedachten misschien nog wel het meest uit, wanneer meneer de Minister een
integratiebriefje presenteert. Mooi hoor, 25 kantjes hooggestemde idealen. Ze moeten meedoen, erbij horen. Kansen krijgen ook vooral. Prima. Maar wat betekenen die woorden eigenlijk in de praktijk? Nou dit. Weer een handtasje
weggetreiterd enkel om zijn eigen ikje. Meneer is van de heren en dat is vreselijk haram. Meest schrijnend is nog wel een citaatje van meneer zelf: Ik ben opgelucht dat het is opgelost. Opgelost, jaja. Maar daarvoor moest meneer de handtas wel eerst zijn eigen huis uit. Na maandenlange pesterijen, vernielingen en bedreigingen door een club gewaardeerde Nieuwe Nederlanders. Maandenlang. En dat er dan niemand eens een keertje zegt: kappen nou met die onzin. Nou ja, men doet wel een poging burgemeester Rob van Gijzel, de politie, de wooncorporatie, Marokkaanse buurtvaders, de lokale imam maar het helpt niet (check
hierrr die mosterd na de maaltijd dan). Marokkaanse ouders flikkeren hun kinderen gewoon op straat namelijk en daar mag u het met ze uitzoeken. Tja. Toch knap dat zo weinigen de sfeer kunnen verstieren voor zovelen. Dat is een kwaliteit, mensen. Goed. Even lachen dan maar met die andere
Eindhovenaar.
