Prem Radhakishun moet weer rennen voor leven
Arme Prem Radhakishun. Onze favoriete NPS-schreeuwer heeft weer een minder prettige ervaring met Marokkaanse capuchonklootzakjes achter de rug. Onlangs was de programmamaker in Den Haag om opnames te maken voor een nieuw TV-dingetje. Toen die er om vijf uur op zaten, werd hij samen met zijn crew buiten opgewacht door tientallen kansenjongeren. U moet weten, sinds een paar maanden is het in Vogelaarwijken volkssport nummer een om tegels/stenen/flesjes naar het hoofd van Radhakishun te gooien. Naar eigen zeggen werd de sympathieke TV-Surinamer in de Stuwstraat gedwongen tot een sprint om niet volledig in elkaar gebeukt te worden. Daarom was Prem vanochtend in het radioprogramma Lunch! te horen om lekker oprecht en incorrect de frustratie van zich af te praten. Prem is namelijk doodziek. Van alle Marokkaanse huftertjes die hem opjagen terwijl hij het jarenlang voor hen heeft opgenomen. Maar ook van alle Yes-We-Can apologisten die het gedrag van dat oliedomme niet-Westers klotevolk goedpraten. Dat hij het teringtuig niet terug kan meppen zonder als racist in een showproces te eindigen. Dat hij zich tegenwoordig tussen witte Lonsdale-racisten een stuk veiliger voelt. Dat de politie hem verzoekt kalm te blijven en burgers adviseert geen tasjes op de bijrijdersstoel te leggen. Prem is bijkans radeloos: Hoe lang moet hij zich nog inhouden? Waarom doet de regering geen moer? Prem is toch geen Wilders? Hij wordt verdomme gewoon rechts van. En politici zich maar afvragen waar dat gevoel van onbehagen vandaan komt. [Ernstige blik. Camera drie inzoomen] En DAT... vindt Prem veel belangrijker dan de verkiezing van president Obama. De hartverscheurende noodkreet HIERRR.