De gevaarlijkste Nederlander van 2007
Je ziet ze wel eens door de stad trappen. Tuinbroek, zweetvlekken onder de ongeschoren oksels en twee jengelende kinderen voorin de bakfiets. Stiekem loeren ze naar potente avonturiers om de verloren uurtjes in gepaste opgewondenheid door te brengen. Meestal komen ze uit Zutphen of een ander provinciaal gat en hebben ze een CV met luizige baantjes als persberichtenschrijfster bij de meest slaapverwekkende gemeente van Nederland: de Haarlemmermeer.In hun geboorteplaats hebben ze jarenlang bij de ziekenomroep met een microfoon rondgehold en stiekem gedroomd van een vlugge wip met Jeroen Pauw op de voorkant van zijn opgepimpte Amerikaanse cabrio. Meisjes als Manon van der Garde. Het zijn de linkse Mabels. Soepel in de heupen bewegen ze zich binnen de PvdA om op een dag te ontdekken dat ze bij gebrek aan beter fractievoorzitter van de PvdA in de Amsterdamse gemeenteraad zijn geworden. Geen Wouter Bos in bed gelokt, maar wel aangenaam opgewonden op het pluche van de Stopera. Ongevaarlijke gekken deze dames. Machtsgeil en vooral zeldzaam naïef. Tot zover niets aan de hand.
Af en toe draait de bakfiets met Manon achter de stuurknuppel ook wel eens zon oude wijk in waar de modale PvdA-kiezer nauwelijks meer de straat op kan, homos in elkaar worden geknuppeld en anders denkenden de monden worden gesnoerd. Daar waar links alle hoop gevestigd heeft op de retoriek van Geert Wilders. Niet zonder reden ook. Wat heeft de PvdA de mensen daar immers te bieden? Ik citeer Manon: De plannen gaan uit van drie pijlers: mensen weerbaarder maken, voedingsbodem tegengaan en de-radicalisering. Zo wordt er bijvoorbeeld gewerkt aan empowerment van jongeren en vrouwen en worden professionals getraind om radicalisering in een vroeg stadium te herkennen. Daar moet je het dan maar mee doen op driehoog achter. Met sommige vrienden kun je je vijanden wel afschaffen.
Maar: dit soort dames heeft een heilig geloof in het ware geloof. Rita Verdonk, Henk Kamp en Geert Wilders zijn rechts en dus schoften. Zij schofferen onze moslims. In eigen kring hanteren ze de knoet van het drammerige eigen gelijk. Tegenspraak straffen ze het liefst af met een enkeltje naar de Goelag Archipel. Goed voor de mensheid en slecht voor de mensen. Kleine dictatortjes van het papieren gelijk. Links heeft nou eenmaal niet bepaald het imago veel op te hebben met tegenstand in het eigen huis. Eddy Terstall, de eminente filmmaker noemt terecht Manon van der Garde een linkse reactionair. Niets aan toe te voegen.
Dat heeft Marcel Duyvestein gemerkt. De recalcitrante hoofdredacteur van de Amsterdamse PvdA-website die in een kritisch stuk opschreef wat iedere Amsterdamse PvdA-er minus Manon en haar hofhouding van zwetende hielenlikkers inmiddels best weet.
En dus probeerde de Koningin van de Censuur Marcel Duyvestein te ontslaan. Laffer kan niet. Noord Korea is dichtbij. Op kerstavond hoorde Marcel dat hij misschien toch mag blijven. Hij weet niet of hij dat wil. Manon van der Garde heeft haar ware gezicht laten zien. Een verlichte despoot is het. Door dit soort linkse dommeriken is het simpel scoren voor Geert Wilders en Rita Verdonk.
Ik weet ook wat de reactie op deze column zal zijn. GeenStijl zal wel weer een rechts-populistische website zijn en die Starf*cker een domme rechtse gek. Ik zal dan mijn schouders ophalen en wil mevrouw erop wijzen dat ik net als Eddy Terstall, Marcouch en nog een aantal anderen niet rechts en blind ben, maar ook niet wil weglopen voor alle moslim-ellende in Amsterdam. Weglopen doen alleen lafaards en dommeriken. Of ze pakken de bakfiets. Geert Wilders mag mevrouw Van der Garde wel een kerstkaart sturen. Zij is de Gevaarlijkste Nederlander van 2007. Proficiat!