Onmogelijk spel: voor dat zevende vinkje moet je eerst bekeren tot Woke

Goedemorgen wat een klucht. Alleen in de wondere wereld van Joris Luyendijk schrijf je in de deftigste courant van Nederland - dat Belgische brandyblaadje om de hoek van het Paleis op de Dam - over je nationale theatertour door zaaltjes van statuur, om te proberen duidelijk te maken dat je echt een hele nobele bondgenoot van de Facebookende Kaste der Kromgebogen Feodalen bent. Maar natuurlijk schrijf je het betoog wel als één levensgrote stereotyperende zes keer modale disclaimer over hoe WIJ ('witte mannen', allemaal) alles mee hadden, en niks tegen, en spreek je de hele tijd alle blanke mannen aan als geprivele... gepriege... geprivati... DOOR HET LEVEN VOORGETROKKEN SUCCESNUMMERS. Allemaal. Compleet met koddige checklist. Want 'witte mannen' doen geen exit through the gift shop van het leven, maar mogen van kindsbeen af gratis winkelen in de snoepschappen van het succes. Ongezien, allemaal. Ook Joris Luyendijk, die zichzelf lelijk geselt voor zijn eigen - met terugwerkende kracht masochistische - minachtingsporno jegens PVV-stemmers. Want hij kende er geen. Te veel privilege. En nu hij dat door heeft, ziet hij meteen alles: WIJ, 'witte mannen', hebben allemaal te veel Privilege in De Leve. Volgens Joris Luietake (©), althans. Wij zijn ook deze zaterdag weer gewoon aan het werk met onze witte billen dus vergeef ons dat we het geblaatratel van Luyendijk niet helemaal begrijpen, maar gelukkig hebben we Poetinverstaander, populistenfluisteraar en Rein Wit Geweten Wierd Duk voor duiding: Joris hep een wookjesboek te verkopen. Ah. Vandaar. Ja dat hep niet op Feesboek gestaan dus wisten wij veel.