Het is weekend! TIETEN! Tieten zijn Gods manier om 'dank je wel' tegen de man te zeggen. Dank je wel dat jullie, mannen, zo geweldig zijn. Dat jullie, mannen, deze planeet een beetje leefbaar houden. Met jullie enthousiasme. En ambitie. En passie. En vaardigheden. En kennis. En leven in de brouwerij. Alsmede leven in de vrouwerij. Want zeg eerlijk, zonder de man geen baby's. En daarom: tieten. Grote tieten. Kleine tieten. Puntige tieten. Tepellige tieten. Bolle tieten. Hangende tieten. Spetterende tieten. Parmantige tieten. Statige tieten. Vrolijke tieten. Zuivere tieten. Enorme tieten. Piramide tieten. O ja, daarover gesproken. Waddafaque, Madonna? Waddafaque. Tepelige tieten. Sponzige tieten. Flappende tieten. Bouncende tieten. Tieten waar je aan kan trekken en draaien. Maar ook tieten waar zelfs het kleinste zuchtje adem de vrouw giechelend doet wegdraaien. Gewoon, tieten. Omdat mannen uiteindelijk het lievelingetje van God zijn. Nee? Jawel. Kijk maar, tieten. Zie je? God houdt van mannen. En weet hoe hij ons moet verwennen. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Althans. Voor de kantoorlaven. De mensen met de modale uren. Maar een grote groep mensen gaat straks de nachtdienst in. Of de weekenddienst. Om dit land te laten draaien. Als bewaker, als opzichter, als verzorger, als artsen, als pechhulpfiguren, als winkelpersoneel of juist in de horeca, als havenarbeider, in de wegenbouw of in de logistiek. Zwaar werk. Zware uren. Om dit land draaiende te houden als u slaapt, stapt of sport. Of om de zieken te verzorgen, de bejaarden te wassen, een oogje in het zeil te houden in het kinderziekenhuis en te zorgen dat mensen überhaupt deze nacht of dit weekend levend door komen. Verpleegsters. Verplegers. Helden zijn het, stuk voor stuk. U doet *plop* en zakt neer op de bank. Zij doen *plop* en vervangen weer een infuus. Een verpleegster met nachtdienst verdient meer respect dan een wielrenner die zonder doping een etappe in de Tour wint. Een verpleger met weekenddienst verdient meer kudo's dan Messi die Barcelona naar de kwartfinales dribbelt. Fuck Griekenland, fuck het koningshuis, fuck de JSF, al onze gelds naar de verpleegsters. Omdat ze het waard zijn. Verpleegsters en verplegers, nachtdiensters en weekendwerkers, deze is voor jullie! Prettig weekend. En be nice.

Het is weekent. Het was grote bonje in Haren. Zoveel bonje was er niet in jaren. Het villadorp werd bedolven onder kinderscharen. En dat bleek dus niet geheel zonder gevaren. Dat weten degenen die er waren. Er waren namelijk veel halve garen. En hele barbaren. Niemand zal de chaos de komende tijd evenaren. Er was een overvloed aan drank, drugs en sigaren. Al beschaving lieten ze varen. Geen genade voor onbekenden, vrienden of zelfs dierbaren. De inwoners konden voor nieuwe auto's en ruiten gaan sparen. Wat werd er tijdens Project X een hoop ellende ervaren! En wat een gefaal van de lokale ambtenaren. Die zitten nu pijnlijk op de blaren. En ook de politie kon de klus niet klaren. Job Cohen deed daarover data vergaren. Wat ons de nodige zorgen deed baren. Burgemeester en wethouders zaten slechts futiel te staren. Die konden de feestcultuur niet verklaren. Maakten vooral over GeenStijl flink veel misbaren. Maar de conclusie is dat zij hun ambtelijke functie niet kunnen bewaren. We leven in een democratie, het zijn geen tsaren. Stap op, Bats & Co, laat dit niet verjaren. En breng de ophef op de correcte manier tot bedaren. De eer aan jezelf houden, dat is één van de mooiste gebaren. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Tijd voor swag van de bovenste plank. De onderste swag boven krijgen. Op vrijdag komt nu eenmaal de swag uit de mouw. Want het is jammer als je klok hoort luiden, maar niet weet waar de swag hangt. Of dat je swag op laag water gaat zoeken. De swag valt namelijk niet ver van de boom. Al doende swagt men, ja toch? En als er één schaap over de swag is, swaggen er meestal meer. Want als de swag niet naar Mohammed komt dan moet Mohammed naar de swag komen. En als de kat van huis is, danst de swag op tafel. Swag adelt. Beter ten halve geswagd, dan ten hele gedwaald. En swagt eer ge begint. Hey, luister, swaggende honden bijten niet. De eerste swag is een daalder waard, zodra je beseft dat de swag de man maken. Een goede swag is het halve werk, want als je de put pas gaat dempen als de swag verdronken is, ben je te laat. Een goede swag is beter dan een verre vriend. Swag duurt het langst, swagheid kent geen tijd en gelijke monniken, gelijke swag. Zolang u maar weet waar Abraham de swag haalt. Deze is voor Thijs. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Kaas de Vies stinkt naar pies. kapotte_stofzuiger kan vuiger. Godsammekraken is aan het blaaskaken. Pastor Sippenhaft heeft een kleuter vol geblaft. Botte Hork eet soep met een vork. blinde kip wint Miss Ugly Universe met stip. Cuyahoga doet aan domheidsyoga. Hilarisch toen ZKH EénOog zomaar Che_cuevara afzoog. vraagstaart heeft een balzakbaard. eerstneukendanpraten doet steeds poepjes laten. Nietvoordekat is zo vet als een zak patat. Prins Fontainebleau is alleen maar show. Parsons zingt valse chansons. zeg maar jansen kan niet dansen. Stormageddon is hard toe aan een IQ-addon. Parel van het Zuiden ruikt naar exotische kruiden. CoJoNes haalt meestal net een zes. harry poster kent de geur van de endeldarm van de koster. Tommygunner snuift verfverdunner. neemjemoederindemaling heeft een kleine paling. Not Muhammad gaat met moslims in bad. Eric Blair heeft een uitgerekte ster. necrosis drinkt zijn eigen pis. Reinaert is anders geaard. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Dus poëzie. TWO roads diverged in a yellow wood, and sorry I could not travel both and be one traveler, long I stood and looked down one as far as I could to where it bent in the undergrowth. Then took the other, as just as fair, and having perhaps the better claim, because it was grassy and wanted wear. Though as for that the passing there had worn them really about the same, and both that morning equally lay in leaves no step had trodden black. Oh, I kept the first for another day! Yet knowing how way leads on to way, I doubted if I should ever come back. I shall be telling this with a sigh somewhere ages and ages hence: Two roads diverged in a wood, and I— I took the one less traveled by, and that has made all the difference. Groetjes, Robert Frost. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wij missen Jimi Hendrix nog elke dag. Vol nostalgie mijmeren we over Jim Morrison. In elke regenbui horen we Kurt Cobain terug. De popradio is niet hetzelfde zonder Amy Whinehouse. We kunnen geen straat zien zonder aan Tupac Shakur te denken. We hangen nog dagelijks op de straathoek in onze hood als eerbetoon aan Ol' Dirty Bastard. Elvis. Godverdomme Elvis. Wat moeten we nou zonder jou? En jij, Bob Marley, jij brullende leeuw, een spoor van Muses die zelfmoord pleegde na jouw dood. Als we terug konden in de tijd, hadden we Buddy Holly verzocht niet in het vliegtuig te stappen. Maar 'als' bestaat niet. Ramses Shaffy, Jacques Romain Georges Brel, er is een holle leegte in de muziek die druipt van melancholie omdat jullie er niet meer zijn. Louis Armstrong, Miles Davis, Dizzy Gillespie, wat stelt een trompet nog voor nu er geen meester meer is om hem te bespelen? We voelen je, Duke Ellington, maar we horen je niet meer. Iedereen die ons verdriet voor het vergaan van deze muzikale grootheden perfect zou kunnen verwoorden in muziek is vergaan. Maar gelukkig komt Jan Smit met een nieuwe single. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Zwengel die terrasverwarmers maar aan. Hard voor weinig, maar nooit chagrijnig. SNS, crowdfunding doe je zo. Van het concert des levens krijgt niemand een program. Groeit in februari het gras, met Pasen een dikke jas. It best stik husried is in goed wiif. Laten we lekker link(jes) gaan doen. Winst is privé. Verlies is sociaal. Wie een kuil graaft voor een ander moet er wel voor betaald worden. Geld stinkt, geld helpt, geld sloopt (...) Geld wordt pas fout of goed, door wat je er samen mee doet. Ik wil graag deze live-set in de vrijmibo. Eeuwig leven is eeuwige verveling. Ik wil graag deze promo in de vrijmibo. Liever 100 Westlanders in de lucht dan één op het land. Hiphop moet blank blijven. DANIELJR. Mijn tekst. Ik wil dat maar weet niet wat het inhoudt. Iets met klabanus, ter ere van @wzuidberg. Gewoon een Cannibal Corpse tekstje doen. Hier, voor je rubriek. Staat er wel een link in naar de Super Bowl? Het is toch Super Bowl friday. Ik vond de volgende VRIJMIBO toch beter. Double XP points weekend in black ops2. De week nog even uitpilsen voor het weekend ingepilst kan worden. En dat is wat je krijgt als je Twitter vraagt om de zinnen van de VrijMiBo aan te leveren. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Je zult maar beveiligingscamera zijn. Wat een inept leven heb je dan. Daar hang je. Hoog boven het gepeupel aan een paal of aan een kale muur. Meestal gefixeerd op één bepaalde plek. Waar de figuranten van je leven in en uit lopen. Zonder dat je ziet waar ze vandaan komen. Of kan herleiden waar ze heen gaan. Soms, heel soms, heb je als beveiligingscamera geluk. Kun je meedraaien. Als de Overlord het behaagt. Maar dit dient enkel om het lijden uit te stellen. Te rekken. Hoeveel graden je ook kunt draaien, je ziet nooit de wortels van de mensen die zich begeven in je zicht. Je ziet nooit het doel waar zij naar op weg zijn. En mocht het zo zijn dat het lot zich naar je schikt en het incident zich afspeelt voor je digitale iris, dan nog. Dan nog. Ingrijpen kun je niet. Slechts kijken naar de horror op de plek die urenlang, dagenlang, wekenlang, maandenlang niks was dan loze stoeptegels met loze mensen die loom in en uit beeld sjokken. Je kunt alleen maar toekijken. En wachten tot de horror ophoudt. Waarna de loomheid wederkeert en de verdwenen hel slechts bijdraagt aan de droefenis van het statische beeld. En dat is de misere van de beveiligingscamera die alles zag. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Sinistere slangen sluipen sissend over de rottende houten vloer van het vervallen pand. Ze sissen en sissen en sissen en slingeren zich in slowmotion onze kant op. Dichterbij en dichterbij. We kunnen geen kant op. Afbrokkelend muurkalk met resten graffiti gruist ons haar in. De satanische slangen kronkelen over elkaar heen en zijn zo dichtbij dat we hun collectieve adem langs onze benen voelen trekken. Het ruikt naar zwavel. Gevorkte tongen kietelen vilein onze ontblootte voeten. Plotsklaps glijden alle slangen tegelijk door de gaten in de vloer de kruipruimte in. We durven nog niet te ademen. Wat deed de demonische wezens schrikken? Waar vluchten ze voor weg? Een zompig geluid komt uit de gang. En nogmaals. Het geluid van dode varkens die van een flat worden gesmeten. Zomp. We kijken naar de deuropening. Zomp. Het geluid is massief, het hele gebouw resoneert. Zomp. Plotseling explodeert de deurpost. Een wolk van stof vult de ruimte. Het zompige geluid houdt op. Als de stofwolk weg trekt, ligt er midden in de smoezelige kamer een bultrugwalvis. Hij staart naar ons met een doodse blik in zijn ogen. Er klopt iets niet. Hele happen vlees zijn verdwenen uit de bultrug. We kunnen zijn skelet zien. Uit zijn mond stroomt een gorgelende stroom groene drab. Hij beweegt zich dichter naar ons toe. Zomp. We herkennen hem. We stamelen. Schreeuwen. Het is Johannes. De zombiebultrug spert zijn muil open en springt naar voren om ons aan te vreten. Vlak voor zijn machtige muil ons verscheurt, schrik ik wakker. Verdomme. Ik ga nooit meer zoveel drinken. Prettig weekend. En be nice.