Hè ja daar gaan we weer met het rituele gereutel

Eens in de zoveel tijd wordt er een kostuum uit de verkleedkist getrokken waarmee iedereen op z'n eigen haverkist kan springen om wel/geen racisme te roepen. Vandaag voor u gevonden op Bol.com: een bosnegerpruik, pardon: een "Jungle & Afrika Kostuum". En het gaat zoals het altijd gaat. Stap één. Twee of drie (altijd blanke) mensen roepen "ies racistisch!" in de reviews en voelen zich vervolgens heel goed over zichzelf omdat ze preventief verontwaardigd konden deugen namens mensen met een andere kleur, ongeacht of die daar op zitten te wachten of niet. Stap twee. Een quasi-bekend persoon springt met enige hysterie op de fanfarewagen van de ontluikende fophef. In dit geval een Vlaamse schrijfster, toch een aardige afwisseling ten opzichte van de normale norm die dicteert dat het altijd Parool- of VK-columnisten of een subsidieklager uit het Dipsaus-Umfeld moet zijn. Stap drie. Een MSM met een klikgretige webredactie tikt er twee dagen later een stukje over en shopt daarbij in de negatieve reviews, teneinde een marginaal ding in de marge van de vrije markt tot """OPHEF""" te hoaxen. Hoera, gratis clicks! 

Stap vier. Stampvoetende tegengeluidiërs zwermen naar de gewraakte comments om "Leuk kostuum! Niet racististisch! Niet zeuren!" te reviewen, maar niemand gaat daadwerkelijk tot aanschaf van het kostuum over - carnaval is nog ver weg en in de praktijk zijn er steeds minder mensen die überhaupt nog zo'n Afrikaans cliché durven aantrekken. Stap vijf: Een woordvoerder voelt zich gedwongen om zuchtend te reageren dat je het toch nooit goed kunt doen, waarna - Stap zes - het kostuum alsnog te koop blijft omdat er echt geen enkele reden is om je van drie boze mensen wat aan te trekken, of uit imago-overwegingen toch wordt verwijderd. In het eerste geval verdwijnt de fophef binnen een etmaal, in het tweede geval ook maar wordt er eerst nog een valse victorie gekraaid door de aanjagers van de fophef, die in een zijspoor van het maatschappelijk debat succesvol afgerekend menen te hebben met een probleem dat ze eerst zelf hebben verzonnen.

En men gaat over tot de wanorde van de dag.