Een mooie brief in de mail, van een keurige meneer, uit het keurige Nederland, die keurige woorden context geeft bij het fake news cq de fophef van NRC Huilstruikblad over schunnige studentenliedjes over bier, tieten&gerectificeerde droge kutjes.

"Beste GeenStijl,

Ik ben de ouder van een Utrechtse studente Aardwetenschappen. Recent heeft de NRC Handelsblad een artikel gepubliceerd over de „vrouwenhaat“ bij haar studentenvereniging, UAV ("Seksistisch? Zo had de studieclub het niet bekeken“; dd. 9 januari). GeenStijl had daags daarna een ludieke reactie over NRC billen. Een paar kritische lezersbrieven in de NRC, en de zaak lijkt weer over te waaien. Dat heb ik ook aan mijn dochter gezegd: hoofd laag houden, waait wel over. En toch een email dat het weer oprakelt.

Als ouder kan ik wel snappen dat je „furieus“ bent over iets wat je kind is aangedaan. De (anonieme) ouders van een studente zijn naar het bestuur van de UAV gestapt om te klagen over het zingen van schunnige liedjes, die door de studenten zelf waren geschreven. Zelfs vóór het artikel in de krant stond heeft het bestuur van de UAV actie genomen om woorden als „hoer“ en „slet" uit hun zangbundel te nemen, met uitleg dat het allemaal niet kwetsend maar ludiek bedoeld was, om half-dronken gezongen te worden en een beetje te lachen.

Hoewel ik de reactie van de ouders overdreven vind, kan ik hun wel snappen: zij staan in ultimum garant voor de opvoeding van hun kind. Als die opvoeding fout gaat zal iedereen de ouders de schuld geven. Ze hebben de opvoeding deels uit handen gegeven, toevertrouwd, aan de Universiteit en (misschien zonder medeweten) aan de UAV, en verwachten - terecht - topprestaties van beiden. Schunnige teksten pasten voor hun niet in dat plaatje.

Fophef en fake news in NRC
Ook de NRC kan ik eigenlijk niks verwijten. Ja, het is een fophef artikel, Fake News. Iedereen zou moeten weten dat wanneer studenten naar een universiteit gaan, vaak voor het eerst weg uit direct ouderlijk toezicht, dat er geëxperimenteerd wordt met de nieuwe vrijheid. Niemand wil een artikel lezen over een dronken student, een student die met zijn (homo)seksualiteit experimenteert, een joint rookt, een keer wakker wordt zonder te weten waar hij is of hoe hij daar gekomen is, of … een schunnig liedje zingt. Of over een ouder die daarover klaagt. Dit soort dagelijkse kost is een water is nat verhaal. Maar overgiet het met een smeuïge SJW of sekssausje dan wordt het een „Studentenvereniging! Seks! Seks! Seks! Bescherm de vrouwen! Bescherm de jeugd! Wolf!“ verhaal. Wil iedereen lezen.

Ze moeten niet eens verwijzen naar andere studieverenigingen, waar fysieke buitensporigheden hebben geleid tot terechte verontwaardiging: ze zijn allemaal nog fris in ieders geheugen. Maar iedereen scheert ze mentaal wel over dezelfde kam. Dus NRC snap ik ook wel: hoewel ik het een suf verhaaltje vind die 10 jaar geleden regelrecht naar de prullenbak van de redacteur zou zijn verwezen, hun verdienmodel bestaat erin lezers te lokken, en sex and SJW sells. Een krant bestaat ook uit verschillende schrijvers, redacteurs, etc. en uiteindelijk kan je alleen de eind-redacteur op de toon (sensatie!) en inhoud (fophef) van zijn krant aanspreken. En koop je een andere krant.