Dus we moesten dit lezen van het Algemeen Dagblad en daar mag je dan natuurlijk weer niet hard honend om lachen.

Twee volwassen mensen met een fietscamper op zonne-energie, een accuboor en een babykindeke waar we onmiddellijk intens medelijden mee hebben, sparen de zaden van hun komkommers om zelf gratis van die nieuwe staafvormige waterpaaltjes te kunnen kweken. De een zit in de bijstand, de ander heeft een Wajong. "Ik leefde eerst zonder inkomen, puur van de welvaartsresten", zegt de een. Die vrat dus uit de vuilnisbak. "Als ik roadkill tegenkom vil ik zo’n dier en maak ik ’t klaar", zegt de ander. Gadverdamme. Dit soort lui zijn zelf de roadkill van de beschaving en tenzij het AD echt denkt dat deze absolute fringes van welvaartsontkenning ons met hun holle ogen en dooie haar een soort hoger levensbewustzijn kunnen bijbrengen met hun verhaal over de 400 euro per maand aan gratis ruifgeld die ze aan veganistisch vreten uitgeven, kan er maar één reden zijn om dit in de krant te zetten: om het verhaal van deze wappies via het internet voor de voeten van Gewone Nederlanders werpen in de volle wetenschap dat die gretig het vuile vilwerk willen opknappen, simpelweg omdat bijna niemand om kan gaan met twee mensen en een baby die hun leven zo ver van de maatschappelijke mediaan leiden. Nou. Bij dezen dan. Maar je mag dus niet keihard lachen om dit soort pseudopsychiatrisch leed. Laten we het houden op 'Arme baby Bosque, in zijn wollen winterpakje'.