PREMIERE. Nieuwe tunes van De Likt
Rocken! Bouncen! Rotterdam!
Vroeger noemde we dat dus rocken&bouncen maar we weten niet hoe kids these days dat betitelen. Vroeger, toen we nog “relevant” waren, wat dat ook moge betekenen, stuurden talloze bands hun mixtapes, videoclips en door vrouwelijke fans gedragen ondergoed naar ons op maar ja, wij zijn ook een tikje serieuzer geworden, en minder muzikaal helaas. Maar genoeg over ons, ruim het podium maar eens in voor de oude vrienden van de show van De Likt, die hun nieuwe muziek nog wel als eerste & exclusief op jullie GeenStijl droppen, omdat echte artiesten de scherpe recensies van de reaguurders niet vrezen. Het is tijd voor een vrolijke noot op deze vrije vrijdag, het is tijd voor vuige uitgaansmuziek, het is tijd voor een hand vette wax, ook in de snor, voor een pak poet in de achterzak en het is tijd voor een taxi naar de stad. Het is tijd voorrr.... [press play]
(By the way. Wij als allesweters weten natuurlijk dat de clown de schmink heeft van John Wayne Gacy. Maar dat had u zelf ook al wel gezien. Tenzij je niet weet wie John Wayne Gacy is, dan moet je dat eerst ff googelen.)
Rocken met (verlate) VrijMiBo
Wie we zijn? Wat we doen? We zijn de GIGAPICA op je brakke laptop. De N in NSFW. We picassoën het internet surreëel boven je pispot. We zijn de Na'avi Dogg met een accuraatheid van 99%. De 24 Hour Epic People. We zijn de Androidphone die vanuit je handpalm naar je lacht, de HTML5 fantasie in je internetaderen. Pistolen slingeren we met de swagger van een pulp roman, maar kogels laten we dragen door onze assistente. Het leven is de nanoruimte tussen de platgeperste wang van een Aziaat en een natgeregende ruit van een volgeperste trein vol bittergrijze muizen. We superhelden dit miserabele leven en claimen onze eigen superkrachten. De vechtpartij tijdens de opnames van een bukkake vechtpartij, dat zijn wij. Het bastaardkind van de crackhoeren, vuist in de lucht, schijt in de aderen en explosies waar een hart hoort te zitten. Sletten laten we aan de paupers, als we een vrouw willen bestellen we er wel eentje. We dansen. We dansen nog meer. We chillen en we spacen, we zijn de Death Star die éne miliseconde net voordat hij opgeblazen wordt. Je weet wel. Het allerlaatste moment waarop de toekomst nog een hedonistisch orgasme is, om een fractie later te verpulveren in een eruptie van totaal destructie. Het vuurwerk net nadat het uiteenspat, maar net voordat het eeuwig dooft. Jouw met kogels doorzeefde halsslagader. Wij zijn het bloed van de pianist, dat over de witte toetsen gutst wanneer hij voor de laatste keer Mendelssohn speelt, net nadat hij zijn polsen heeft door gesneden. Het feest dat je viert als je weet dat morgen de wereld vergaat. Daar, dat ene moment dat je leeft. Daar moet je zijn. Zie niet de gekreukte lakens, zie de kosmisch schoonheid van de vrouwenbil. Prettig weekend.
