Zou Rinus Otte eigenlijk een dochter hebben?

Zelden heeft iemand het lef om de schuldige achter een moord aan te wijzen, als dat niet degene blijkt te zijn die zijn handen heeft vuilgemaakt. De daad voltrekken is één ding. Maar is de mogelijkheid tot het geven van die daad niet de ware misdaad? 

De vader van Anne Faber concludeert dat de rechters die de moordenaar van zijn dochter strafvermindering hebben gegeven voor een misdaad die hij eerder gepleegd heeft, hebben gefaald. Michael P. had twee minderjarige meisjes verkracht en kreeg daar zestien jaar voor. In hoger beroep ging daar vijf jaar vanaf omdat ‘de straf van de rechtbank niet in verhouding staat tot de ernst van de feiten’. Juist. Iemand met een pistool verkrachten is business as usual. Voorzitter van het hof dat Michaels straf verminderde was Rinus Otte, inmiddels baas bij het OM. Carriere is a bitch.

Voordat Otte zijn carriere maakte, had hij al laten weten geen voorstander te zijn van TBS en een afkeer heeft van behandelen. Ook had hij geen moeite met kritisch zijn over zijn beroepsgroep of beroep, publiceerde hij boeken en columns en gaf hij interviews. Nu er met een vinger naar hem gewezen wordt door de vader van een slachtoffer – een prachtige dochter en een welbespraakte vader – geeft hij niet thuis.

Rechters en carrierehonden weten: als je geschoren wordt, moet je stil zitten. 

Anne Fabers zaak staat niet op zich. Als je het vrij rond laten lopen van criminelen geen rechter  kunt aanrekenen, wie dan wel? De wetgeving? Door wie wordt die gemaakt? Door wie wordt die gerepareerd? Mede dankzij rechters kunnen criminelen als Volkert van der Graaf en Michael Panhuis, de moordenaar van Anne, vrij man zijn. Kunnen criminelen als Volkert en Michael opnieuw toeslaan. Mede dankzij rechters kunnen criminelen opnieuw slachtoffers maken. Mede dankzij rechters blijven slachtoffers eeuwig slachtoffer – ondanks dat van slachtoffers geëist wordt dat ze door gaan met hun leven alsof er niets gebeurd is. Dat er niet nog meer slachtoffers vallen, is niet te danken aan de criminelen die vrij rondlopen en ook niet aan rechters die ze daar, met een zuinig en hooghartige verwijzing naar onze wetgeving, de kans toe geven. Wij burgers zijn überbeschaafd en nemen nou eenmaal niet het heft in eigen handen. Eerwraak is toch een oosters DNA-dingetje; een andere verklaring waarom wij niet in een burgeroorlog leven is er niet.   

Ieder ander wordt gedwongen om zijn verantwoordelijkheid te nemen maar als je baas het OM bent, gelden andere wetten. Het waren immers niet de handen van Rinus Otte die een einde maakten aan Anne’s leven. Het was een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Zou Rinus Otte eigenlijk een dochter hebben?