Welkom in de hel van Enschede

De belangrijkste bijzaak van het leven: voetbal jammeren over Frank Paauw kinderlevens. No pyro no party, en dat het een party zou worden stond zo goed als vast  toen FC Twente in de laatste speelronde op bezoek ging bij PEC Zwolle, dus stonden bruggen en viaducten die ochtend volgepakt met testosterontukkers en Coop-moeders met fakkels in hun tengels. FC Twente vond dat mooi, heel mooi, zo mooi zelfs dat ze er een zes minuten durende montage van op YouTube flikkerden. IN en OM de bus; GE-WEL-DIGE support naar ZWOLLE. Kippenvel joh! YNWA! Iets minder GE-WEL-DIG: je zevenjarige zoontje plots in brand zien vliegen, zoals de vader van Luke die ochtend overkwam. "Ineens hoorde ik geschreeuw achter mij," aldus ene Frans, die ook op de brug stond. "Hij riep: mien kind steet in brand, mien kind steet in brand!"

Luke is twee weken later weer thuis, met ernstige brandwonden op zijn achterhoofd en rug bij wijze van clubtatoeage. Ondanks herhaaldelijke oproepen (oa van Luke's moeder) heeft geen van de aanwezige helden zich gemeld bij de politie of familie. Geen dader, en geen enkele getuige. Van je medesupporters moet je het hebben. Inmiddels ligt er een aangifte voor het veroorzaken van zwaar lichamelijk letsel door schuld.

Daarom: ZoekZoek: meneer/mevrouw, zonder ruggengraat, vermoedelijk mét rood kostuum.