Avantgarde trash techno & hedonistic house extravaganza met veel niet per se functioneel naakt - kon gewoon, zelfs op de Britse publieke omroep. RIP Keith, hier een kleine tribute met redactiefavs.

Neo-punk kapsels met retro cool, vlammende en ogenschijnlijk ongecontroleerde vuigheid, ver voordat Rammstein er choreografie in ramde, en een songbook waar het bloed van de straatvechtersmentaliteit vanaf droop. Prodigy sloeg een brug tussen punk, electronica en rauwe rave - en een diepe kloof tussen ouders van de jaren '50 en hun kinderen van de jaren '70 en '80. Drie noten en je wil bier. Zes noten en je wil zuipen. En na drie nummers zit de VHS van Trainspotting in de tv terwijl je alle kasten afschuimt voor andere substanties. De één z'n oortergende tiefusherrie is de ander z'n hemelse jeugdherinnering. RIP Keith Flint, koning van de dirty dance beats, toen mellow nog voor mietjes was en nieuwe muziek nog wel eens met een vies gezicht werd aangekondigd:

"We're now going to see the controversial uncensored video of The Prodigy's Smack My Bitch Up, a first for British terrestrial television. It portrays violence, unconstrained consumption of drink and drugs and and attitude towards sex that can only be described as cavalier. Is this the very apotheosis of the new decadence, and if this kind of material can be used to promote a pop record what future is there for a meaningful avant-garde?" Jep, je doet echt iets goed als je nieuwe single in 1997 zo werd aangekondigd. MTV zond 'm alleen 's nachts uit, winkelketens trokken 'The Fat of the Land' uit de schappen, vrouwenclubs waren woest en zelfs de Beastie Boys deden huilie-huilie. En dat terwijl de protagonist in de verfilming van deze progressieve powerballad gewoon een vrouw is.