Afgelopen week zag ik ergens op twitter weer wat voorbij komen waar mijn nekharen recht van overeind gingen staan. Naar mijn bescheiden mening is dit dan ook precies wat er mis is met onze maatschappij. Alles wordt kapotstuk geregeld en er is nergens meer sprake van een stukje menselijkheid of rekening houden met een jas op maat. Alles moet tot op detail langs de meetlat van de standaard confectiematen.

Nu maak ik mij als moeder van een negenjarige al langer druk om het huidige onderwijsklimaat in Nederland (grote klassen, gestresste juffen, gebrek aan leerkrachten en extra ongeplande vrije dagen), maar het kan gewoon nog bekrompener. Jaren geleden werd het bijzonder onderwijs zo ver als dat mogelijk was uitgekleed en afgeschaft. Alleen de allergrootste uitzonderingen krijgen bijzonder onderwijs, maar voor de rest wordt van elke school onderwijs op maat verwacht. Kijk wat een kind nodig heeft, geef het een naam, verbind daar een bedrag aan en regel het maar. Of je er nu personeel voor hebt of niet. Nu zijn er natuurlijk altijd kinderen die om de een of andere reden niet gedijen in een klassikale omgeving. Vroeger had je dan nog de mogelijkheid tot het volgen van thuisonderwijs, maar dat kan en mag al een aantal jaar niet meer. Natuurlijk kunnen kinderen beter onder leeftijdsgenootjes zijn om ook van elkaar te kunnen leren in plaats van alleen van je ouders en thuisjuf, maar niet elk kind is daarvoor in de wieg gelegd.