Stukje metaklikbeet

Toen het Coronavirus opdook in Wuhan en we het nog met een hoofdletter schreven (en de WHO nog niet probeerde om ons allemaal "Covid-19" te laten zeggen), volgden we de ontwikkelingen in China met droge interesse. Spartacus legde een dossier aan waarin feiten van geruchten werden gescheiden, en er zo veel mogelijk bron- en beeldmateriaal werd gezocht. Enerzijds omdat zo'n supergriep een spannend fenomeen is, anderzijds omdat je met verbazing aanziet hoe een "open dictatuur" met miljoenensteden met zo'n fenomeen om gaat. Enerzijds die naargeestige militaristische quarantaine van complete steden, anderzijds het recordtempo waarin de ziekenhuizen uit de grond worden gestampt om artsen hun missiewerk te laten doen: kneiterboeiend. En dan ook nog een beetje lachen om Kung Flu-grapjes, omdat die Wuhan Clan op veilige afstand het dagelijkse leven in de vleermuissoep gooit.

Maar inmiddels is het coronavirus omgedoopt tot pandemie met een kleine letter,  en sinds de kroepoekgriep via Italië het Europese continent bereikt heeft gaan de pijprokersmedia plotseling net doen of het Covid-19 heet, en wordt een virus opgepijpt tot een potentieel genocidale griep waar we allemaal dood aan gaan als we geen mondkapjes, desinfecterende handgel en voor zestien weken blikvoer inslaan. Veel mensen blijken gevoelig voor zenuwachtigheid en paniek en sommigen lijken momenteel harder aan een coronaplacebo te lijden dan we met een handjevol Wuhanhoesters daadwerkelijk een probleem in huis hebben. 

Alle media stromen over van de coronaberichten (ja wij ook wel een beetje ja). Waarom is dat?