picking up pennies in front of a steamroller.

De afgelopen weken gebeurde het onvermijdelijke, financiële markten lieten een veer. Onvermijdelijk, want de waarderingen en de snelheid waarmee koersen sinds de Covid-krach zich hebben ontwikkeld, waren ronduit waanzinnig. Eigenlijk is deze waanzinnige koersontwikkeling al sinds 2009 bezig. De hoofdreden hiervoor was de enorme liquiditeit die centrale banken in de markt pompten. Deze bleven echter vooral hangen in de financiële markten waardoor daar wel een flinke inflatie te zien was. Maar dat is nu dus anders. Na de zware klappen op de beurs, is het de vraag of we al het slechte gezien hebben of dat het nog erger wordt.

De voornoemde inflatie in financiële waarden had jarenlang nauwelijks invloed op het inflatiemandje van de statistiekbureaus. Maar sinds de lockdowns hebben overheden fiscaal bijgesprongen wat in combinatie met problemen in aanvoerlijnen en een veranderde samenstelling in consumptie, zijn prijsstijgingen wel degelijk doorgedrongen tot het inflatiemandje.

Hierdoor voelde de Fed zich genoodzaakt om het monetaire beleid te veranderen van ruimend naar verkrappend. Sindsdien zijn de rapen gaar, ondanks dat de Fed nog maar weinig heeft gedaan; ze zijn net begonnen met verkrappen. Maar ja, markten lopen altijd vooruit; ze prijzen immers de verwachtingen in en de verwachting is dat de Fed flink op de rem zal blijven trappen en dat de economie zal gaan lijden.

Zoals twee weken geleden ook beschreven, lijkt een recessie onvermijdelijk waardoor de koersen een zuidwaartse koers volgden. Crypto implodeerde, obligaties kregen langdurig klappen en de favoriete tech-aandelen (FAANG) kregen een brute afranseling. In FX (valuta) gebeuren er helemaal grootse dingen want de koers van de dollar sterkt aan, en de rest moet er aan geloven zelfs de Zwitserse frank (alleen de roebel doet het goed…). Maar de Japanse yen is de munt om in de gaten te houden zoals eerder beschreven is op dit blog. Daarmee samenhangend, laten ook de yuan en de euro zich niet onberoerd.