Met hun verhalen achter het nieuws

Nederland speelt mee op het EK Voetbal en dat gaat natuurlijk niet onopgemerkt voorbij. Toch? In het katern Vrouw van de Telegraaf in ieder geval niet. En dat begint te irriteren. Al dat generaliseren is ook ons iets te veel van het goede. Maar zo denkt onze Telegraaf-schrijfster er niet over. En dus gaan deze gedachtes door ons hoofd tijdens het EK.

**1. Werken er wel vrouwen bij Vrouw?
**De man kijkt voetbal en de vrouw zeurt over de man die voetbal kijkt. Dit hele artikel voelt alsof het is opgeschreven door een man die al bij de Telegraaf werkte toen ze nog goede vrienden waren met onze oosterburen. De spruitjeslucht walmt aan alle kanten van de 1950-aannames in dit stuk. De schrijfster claimt van voetbal te houden en zelf gevoetbald te hebben, maar ziet geen enkele heil in kijken als er geen oranje poppetjes op het veld lopen. Blijkbaar is interesse in het spel zonder de nationalistische motivatie iets wat alleen de man eigen is. Samen voetbal kijken of de mogelijkheid dat in relaties de vrouw voetbal interessanter vindt dan de man komt niet voor in haar ongeëmancipeerde gedachtegoed. 

**2. Gaat het wel goed met uw huwelijk?
**De schrijfster ergert zich constant aan haar voetbalkijkende vriend, wil de televisie uitzetten om aandacht op te eisen tijdens de maaltijd en claimt nu al de afstandsbediening om na het EK te compenseren voor de kijktijd van haar partner. Dit klinkt als een relatie met weinig echte communicatie, een extreem lage gunfactor en waar constant scores worden bijgehouden. Wordt het niet eens tijd om met uw vriend te praten over uw frustraties in plaats van ze in een nationale krant te projecteren op alle vrouwen in Nederland? 

3. Kent u Google?
"Dit keer ben ik helemaal kwijt hoelang zo’n EK duurt en vanaf welk moment er minder wedstrijden per week worden gespeeld." Vroeger was het een zoektocht door oude kranten op zoek naar dat ene exemplaar met het speelschema, maar goed nieuws voor deze Telegraaf-journalist: kranten zijn tegenwoordig volledig overbodig. Met een paar klikken googelt uw het complete schema voor uw neus. Graag gedaan. 

4. Wordt u niet moe van uw eigen oppervlakkigheid?
De schrijfster ergert zich mateloos aan de wedstrijden op televisie, maar geeft wel toe naar de Oranje-leeuwinnen te kijken. Ze geeft dus geen zak om het spel, maar gaat gewoon erg lekker op een stoot nationalisme in de aderen. Als het Wilhelmus speelt wordt het vochtig op plekken die kurkdroog blijven als ze naar haar vriend kijkt. Als Oranje speelt is alles prima, maar anders is het alleen te doen als "er mooie mannen meespelen". Ze vindt Formule 1 waarschijnlijk vreselijk tenzij Max wint, de EU wanstaltig tenzij Nederland voorzitter is en kaas niet te vreten tenzij er een prikkertje met de nationale driekleur uitsteekt. En dan deze eigenschap wegzetten als vrouw eigen in plaats eens kritisch naar zichzelf te kijken. Beste schrijfster, is het al eens bij u opgekomen dat u misschien de reden bent dat uw vriend zich het complete EK afzondert voor de televisie? Met je gedachtes...

Bekend van het niet kunnen van dingen

Twee dingen die slecht samengaan: beloftes van minister Hugo de Jonge en de werkelijkheid. Natuurlijk weten we dat als Hugo vrijdag aankondigt dat de tweede AstraZeneca-prik eerder gezet kan worden er een addertje onder het GGD-gras zit, want beloftes van Hugo komen nooit uit. Niemand is dus verbaasd om in de Telegraaf te lezen dat de tweede prikdatum voorlopig niet eerder komt. **"Onbetrouwbare leveringen van het vaccin en het toch al overladen dagelijks werk zitten RIVM, GGD en huisartsen in de weg. De kans dat komende week al duidelijkheid komt over een nieuw leveringsschema, is klein." De Jonge roeptoeterde trots dat de interval tussen de prikken wordt teruggebracht van de nu geldende twaalf weken naar "tussen vier en twaalf weken", maar is daarmee zoals gebruikelijk veel te optimistisch. Het RIVM laat weten dat vier weken onhaalbaar is en dat een minimum van zes weken alleen gehaald wordt als alles meezit (wat het vrijwel nooit doet). Nu snappen we dat Hugo alleen maar het advies van de Gezondheidsraad doorpompt, maar het is juist zijn taak om zo'n advies in de realiteit van het huidige systeem te plaatsen. Het is zijn taak om het overzicht te houden over alle betrokken instanties, de zwakke schakels te identificeren en zo met een betrouwbare stand van zaken te komen. Zodat goed nieuws niet consequent een paar dagen later wordt gevolgd door een negatieve correctie na een journalistieke realitycheck. Zodat we niet voor de zoveelste keer moeten concluderen: Hugo de Jonge kan niks.