Terwijl Jelle Geuzens het voltallige vrouwelijke deel van het Russisch Staatsballet dit weekend over de vloer had, zag hij tijd een bewerkte vertaling van Vladimir Kornilov's analyse van de dubieuze Netflix-docu Winter on Fire neer te pennen. Wat je noemt een longread, maar d'r is een boel aan te merken op de Maidan-docu en d'r zitten plaatjes in om het leuk te houden. Deze week ging de internationaal gehypte documentaire ‘Winter on Fire’ in Oekraïne in première. De documentaire werd onthaald met groot tromgeroffel. Overal werd de film over de opstand aan het Maidanplein vertoond, gedeeld en besproken. Netflix investeerde aanzienlijke bedragen in de promotie van de film, in de hoop er zelfs een Oscar voor te ontvangen. Tot dusver produceerde het bedrijf voornamelijk series, waarvoor je de begeerde award helaas niet kunt winnen. Maar toen vorig jaar werd onthuld dat Netflix toch kon meedingen via documentaires – hun documentaire over de revolutie op het Tahrirplein in Caïro werd genomineerd – smaakte dat naar meer. En de extreem lovende ontvangst in westerse media suggereert dat ‘Winter on Fire’ inderdaad in aanmerking komt voor de grootse prijs. Alleen… de film is puur propagandamateriaal. Ongegeneerde, eenzijdige berichtgeving, met weglating van vele belangrijke feiten en zo nu en dan zelfs flagrante leugens. Is het mogelijk dat zo’n primitieve pseudo-documentaire in aanmerking komt voor een Oscar? Tot voor kort had me dat absurd geleken. Maar nu men de Nobelprijs voor Literatuur aan de publiciste Svetlana Aljeksjevitsj – die in haar hele leven nog nooit ook maar één stuk fictie heeft geschreven! – heeft uitgereikt, verbaast niets mij meer. De eerste stap richting Oscarnominatie is zelfs al gezet! Zo kreeg ‘Winter on Fire’ op het belangrijke filmfestival van Toronto de publieksprijs in de categorie Documentaires. En beloonde president Petro Porosjenko het werk met het ‘Kruis van Mazeppa’.