"Het is strontvervelend als kunstambtenaren, met welke agenda dan ook, hun tenten opslaan op jouw veldje"

In 2015 verwijderde Festival Noorderzon een standbeeld na ernstige bedreigingen door twee randdebielen die gekwetst waren door vrije kunst, en schreef vervolgens met droge ogen op dat ze heus niet gezwicht waren voor intimidatie en dat het een "klein incident" was (de twee probeerden het beeld te vernielen en dreigden terug te komen met benzine...). De kunstenares in kwestie, Harma Heikens, voelde zich enorm in de steek gelaten door zowel het festival als de kunstsector.

Doorspoelen naar 2023. De kunstsector is inmiddels morsdood gewhitaballsonwalls'd door "inclusiviteit", "diversiteit" en andere zelf- of van hogerhand opgelegde normen die vrije kunst herverpakken als vooraf afgestempelde dogma's - niet zelden zelfs met een diep racistisch smaakje (zie video onder). De belagers van het kunstwerk in 2015 waren vermoedelijk bekrompen conservatiefrechts, de huidige kunstvernielers zijn voornamelijk bureaucratisch deuglinks. Maar doet het er toe uit welke hoek het komt, als niemand het voor de vrijheid van de kunstenaar opneemt?

Heikens sprak na jarenlange stilte met Vrij Links, want: “Ik wilde toch weer spreken over wat het met je kunstenaarschap doet als je zo gemakkelijk voor de wolven wordt gegooid. Want als ik nou de enige was, dan was het niet zo relevant. Maar je ziet het veel vaker, en niet alleen in de kunst. Dat vind ik zorgwekkend.”

"[Kunst is] een experiment waarvan de uitkomst niet bij voorbaat vaststaat. Als er gevraagd wordt om naar een bepaalde uitkomst toe te werken, als van tevoren al vaststaat waar het wel of niet over kan gaan, dan is het geen vrije kunst meer." Amen.