Schrödingers dreiging

Ja, wat is het nou? Verdwijnen we wel of niet in een paddestoelwolk des doods? Wordt wel of niet het verbrande vlees van onze botten gerukt alsof we Sarah Connor aan een hek zijn? De T. geeft ons vandaag beide antwoorden en heeft dus gegarandeerd gelijk. Het is tenslotte niet makkelijk om het volk constant bang te houden voor de kliks. Nu de daadwerkelijke oorlog in Oekraïne is gestrand in een bloedige patstelling rond Bakhmut, haalt de T. de nucleaire dreiging weer van stal om de lezers geïnteresseerd te houden. Een dreiging die wel bestaat, maar ver op de achtergrond sluimert en zeker niet constant varieert alsof Vladimir met zijn hand boven de rode knop zweeft als een kind dat overweegt een koekje te pakken terwijl hem uitdrukkelijk is verteld dat hij al genoeg koekjes heeft gehad. Een dreiging die echt niet verandert met elke boze uitspraak van de Russische president die vooral wil doen voorkomen alsof er niet aan alle kanten aan zijn stoelpoten wordt gezaagd of de Duitse bondskanselier die de illusie probeert te wekken dat hij enige invloed heeft op Poetins beslissingen. Maar nuance scoort niet, dus neemt vandaag de dreiging af, zodat deze morgen weer toe kan nemen en het onderwerp top of mind blijft, zodat u angstig wc-papier en jodiumpillen inslaat in de veronderstelling dat het elk moment gedaan kan zijn. Want hoe banger u bent, hoe meer u klikt.

Culinaire vragen uit Vlaanderen. Wij hebben het antwoord.

Eten in een vliegtuig smaakt anders omdat het zonder liefde wordt bereid door onderbetaalde verschoppelingen aan de onderkant van de samenleving die het vervolgens in een plastic zakje stoppen waarin het besmet raakt met de plasticsmaak van het wegwerpbestek dat in hetzelfde zakje luchtdicht wordt gezogen. Daarna worden die bakjes en zakjes in karretjes geknald die tijdens het vervoer tussen bereiding en take-off gemiddeld achttien keer een heftige temperatuurwisseling beleven en daarbij uitzetten en krimpen tot ze precies de pasvorm van hun vakjesdienblad hebben aangenomen. Of je in de lucht nou de kip neemt of de vegetarische lasagna: alle menu-opties komen uit dezelfde 3D-printer. Op 10 kilometer hoogte smaakt zelfs water droog en als je per ongeluk droge witte wijn bestelt krijg je er een schrapertje bij om het karton dat zich op je tong vormt er na consumptie weer af te krabben. Als je de uitdrogingshoofdpijn voor lief neemt is het voordeel wel dat je ook nooit hoeft te pissen. Tevens, en dit mag u eigenlijk helemaal niet weten, worden al die kunstmatige maaltijden zo ontiegelijk volgepropt met zout dat enerzijds de schijn van smaak ontstaat terwijl het vooral de bedoeling is dat uw hele lichaam in een hyperdociele overlevingsmodus gaat, waardoor je tenminste niet lastig gaat doen/tegen de rugleuning van degene voor u schopt/aan de reedt van de stewardess zit in de lucht. Ohja en alles wordt verwarmd met de chemische fusie uit chemtrails, die van buiten het vliegtuig naar binnen worden gezogen en door de vakjes van die aluminium/staalblauwe cargokarretjes wordt geleid tot alles op consumptietemperatuur is. Geheime bonustip: als je met een islamitische luchtvaartmaatschappij vliegt, krijg je vaak wél echt bestek. Maakt voor de smaak van je vreten overigens geen reedt uit. Het echte antwoord is trouwens dat onze reuk- en smaakzin op 10 kilometer hoogte anders werkt dan op de begane grond van zeeniveau en daarom smaakt alles naar vriesdroog brood met plofkip. Goed gespeeld, Nieuwsblad.be, iedereen klikte. STEWARDESS! MOGEN WE NOG PINDA'S?