De sfeer slaat om, en dat snappen we onderhand ook wel. Kopie/plak van een Amsterdamse agent, over de oorlogshel die "jaarwisseling" heet:

Vannacht stond de nachtdienst tijdens Oud & Nieuw op het programma. Ik ben verbaasd en verbijsterd wat ik allemaal met mijn collega’s heb aangetroffen. Het is tegenwoordig niet meer een tolletje dat in een put wordt gegooid, zodat ‘ie een grappig gorgelend geluidje maakt en vervolgens met een klein plonsje knalt. Het is tegenwoordig leuk om hoogwaardige explosieven naar spullen en mensen te gooien. 

U moet zich voorstellen dat u in dienst komt en omstreeks half 10 uw eerste melding krijgt om te gaan naar een gebied in Amsterdam West. Uw opdracht is om te spotten of het gebied schoongeveegd moet worden door de mobiele eenheid. Is het gebied nog wel veilig voor hulpverleners en de bewoners? Nou, de toon was wel meteen gezet. Eenmaal in het gebied aangekomen, wordt meteen duidelijk dat dit een brongebied is voor terreur, vernieling en destructie. Links van me zie ik een scooter die in de brand staat. Delen van de scooter waren al helemaal gesmolten en je kon zien dat de scooter al even in de brand stond. Ik ruik het gesmolten plastic van de scooter en voel de warmte van de vlammen door het glas van de auto heen. Het is het eerste ‘materiële’ slachtoffer dat we zouden aantreffen die nacht. 

Nog geen twintig meter verderop zie ik rechts van ons een kledingcontainer in brand staan. U weet wel, een kledingcontainer vol tweedehands kleding dat een tweede leven zou gaan krijgen bij mensen die dat hard kunnen gebruiken. Het enige wat overbleef was rook, stank en een hoop schade. Zo nu en dan hoor je flinke knallen, alsof je in een oorlogsgebied bent beland. De knallen zijn zo hard, dat alarmen van auto’s, scooters en zelfs gebouwen afgaan. Groene en rode flitsen van vuurpijlen die door de woonwijk heen schieten, op zoek naar nieuwe slachtoffers. Een straat verder haalt iemand het in zijn hoofd om een vuurpijl naar onze auto te schieten. Gelukkig schiet hij langs onze auto, en komt even verder bij mensen voor de deur tot ontploffing. Gelukkig stonden daar geen mensen, want dat had verkeerd af kunnen lopen. Weer een straat verder zien we op de gevel van diverse woningen een enorme oranje gloed opdoemen.

Om de hoek zien we een auto die volledig in de fik staat. De vlammen schoten meters de lucht in en we zien dan ook dat de banden van de auto al helemaal versmolten waren met het asfalt. We worden aangesproken door een omwonende die het huilen nader stond dan het lachen. “Waarom doen jullie niets? Ik heb me nog nooit zo onveilig gevoeld.” Tja, wat kunnen wij doen? De hele stad lijkt wel in de brand te staan. We zien dat de auto geïsoleerd stond, zodat deze geen schade aan andere auto’s of gebouwen kon veroorzaken. Hier komt de brandweer dus niet voor, die is al veel te druk met andere branden. Het lijkt wel een slechte B-film. Laat de auto maar uitbranden, we kunnen nu inderdaad niets doen. We geven aan de meldkamer aan dat de wijk tot een soort van anarchie is verworden, waar het op 31-12 kennelijk legaal is om oorlogje te voeren met de buurt. Hoe is het zover gekomen? Is dit het nog wel waard?