Die faalwebel van de vvd en die feeks van D'66 leidden de boel een weekje af van waar het echt om ging, maar gelukkig neemt de Correspedant ons vandaag weer mee naar de wondere wereld van de échte feldwebel, Thierry Baudet.

Hoe Thierry Baudet aan de lippen hing van Jean-Marie Le Pen, luidt de als klikbeet geschreven kop waar je toch weer in tuint omdat je weet: dat wordt weer een hele lange maandag vol identitair linkse ziejewel-complottheorieën over hoe Baudet met zijn bruine laarzen door de porseleinkast van het postmodernisme gaat stampen. In 2009 (ja ze moeten diep graven) ging Terry op "audiëntie" bij Jean-Marie le Pen, de Holocaust ontkennende witte supremacist die zo fout was dat zelfs zijn eigen dochter hem uit zijn eigen rechtsnationalistische partij flikkerde. Ja, Jean-Marie is inderdaad een soort Jared Taylor met de Franse slag. Niet iemand om vrienden mee te willen zijn, maar wéér lukt het Baudet om zich te associëren met bruin schuim. Tweemaal ging hij langs, hij plugde diverse guurrechtse ideeën die Le Pen ook propageert/de, en hij zegt wel eens "boreaal" en dat schijnt een eng woord te zijn waarmee je de hondenfluit blaast naar raszuiverheidswensers. Himmler gebruikte het ook, mocht de 'Baudet is een fascist'-ondertoon van de Corrie nog niet duidelijk zijn.

Wat een en ander echter weer zo fucking tragisch maakt, is dat La Correspédante het verhaal opschrijft in de streekromanproza waar we hen zo vreselijk om haten. Veel te veel ik-vorm, veel te veel getuigenis in de belijdenis, dat afgrijselijke 'van uit jezelf schrijven' waar je als lezer zo'n gruwelijke jeuk van krijgt op plekken die zich niet laten krabben. Daarmee kweek je de sfeer van een anekdote, waarbinnen je de journalistieke normen lekker los kunt laten om het verhaal naar eigen smaak in te kleuren. Het nieuwsfeit is: Baudet was in 2009 bij Le Pen Senior, en een paar jaar later nog een keer. Al het andere is vrij associëren over Le Pen, Baudet en de rotte donkerbruine fundamenten waar het Forum voor Democratie op gebouwd zou zijn, samengesteld uit stukjes van een puzzel die in omgekeerde volgorde is gelegd: de fascistische foto was er al, en in het artikel worden de puzzelstukjes van dat plaatje losjes verspreid door de tekst, op een manier waardoor de lezer denkt dat hij zélf de puzzel heeft gelegd. Maar de zin "Ineens viel alles op zijn plek: Le Pen is Baudets peetvader" is helemaal geen feitelijke conclusie, het is de interpretatie van de auteur. 

Onze eigen conclusie: Het blijft lastig om Baudet een boeman te vinden als zijn beschuldigers allemaal zulke bangige meisjesachtigen zijn. Enfin. Heeft Joris Luyendijk al wat alarmistisch getweet?