Man heet Mark

Maandagavond was het al zichtbaar in de video voor het houten kabinetje in zijn Torentje, waarin een afgeleefde man de plichtmatigheid van het praatje niet meer achter een montere glimlach wist weg te moffelen. Vanmorgen bij het Catshuis, onder de mistige herfstdeken van een land in lockdown, was de viervoudige premier nauwelijks van het weer te onderscheiden in het Haagsche grauw. Somber en bedrukt schreed de stemming van het hele land richting zijn Catshuis voor alweer een corona-overleg, en later op de dag lukt het slechts ternauwernood om de eeuwige grijns te forceren bij de kennismaking met Olaf Scholz in Berlijn. Het enige dat zich scherp aftekent achter dit gesluierde schilderijtje van de tijd, zijn de scheuren in het plamuur van het paleis van de geveinsde ongenaakbaarheid van de premier.