Verjaagde vertaalster vecht terug met ganzenveer

In een metrum dat voor ons sowieso te hoog gegrepen is (GeenStijl heeft nog nooit ergens mee gerijmd), heeft Marieke Lucas Rijneveld (een uitzonderlijk literair personage waar wij ook nog nooit helemaal hoogte van hebben kunnen krijgen omdat klassieke letteren en de online geest soms verschillende kamers van hetzelfde huis zijn maar nooit met elkaar geknikkerd hebben) een gedicht gecomponeerd (het is vertaald, zelfs in het Duits) waarin ze reageert op het racisme waar ze mee te maken kreeg toen ongeletterde oproerkraaiers besloten dat ze "te wit" was om een zwarte Amerikaanse dichteres te vertalen.

In het gedicht legt Rijneveld uit - als we het tenminste goed begrijpen - dat ze 'nooit het verzet kwijtgeraakt' is tegen religieuze dwang, bullebakken of hokjesgeest en ook niet tegen de eigen onwetendheid en dat daarom afkomst en achtergrond er niet toe doen wanneer je je kunt verplaatsen in iemand anders afkomst, leefwereld en werelds leed:

Het gaat erom dat je je kunt
verplaatsen, dat je de verdrietzee achter andermans ogen
ziet liggen, de woekerwoede van heb-ik-jou-daar,
je wilt zeggen dat je misschien niet alles begrijpt, dat je vast
nooit helemaal de geraakte snaar vindt, maar dat je het
wel voelt, ja, je voelt het, ook al is het verschil duimbreed

Noem ons maar weer sentimentele zachte onderbuikjes op de zaterdagmorgen maar dat is wel des poedels kern, an sich. Maar ja, dan volgen er nóg twee strofes waarin ze TOCH door de pressiepomp gaat:

"Nooit het verzet kwijtgeraakt, en toch inzien wanneer
het niet jouw plek is, wanneer je moet knielen voor een gedicht
omdat een ander het beter bewoonbaar maakt, niet uit onwil,
niet uit verslagenheid, maar omdat je weet dat er zoveel
ongelijkheid, dat er nog steeds mensen achtergesteld,"

Om vervolgens te besluiten dat ze eerst zelf méér moet doen "wat de wereld zal verbeteren" (ugh, sla je literaire dichtwerk anders ff deaud op Miss World-niveau) voordat ze "krachtig genoeg" kan zijn om een stukje Engelstalige tekst van een zwarte vakzuster te kunnen vertalen. Dit is niet 'je plaats kennen', dit is alsnog bukken, knielen en jezelf laten kleineren. VANWEGE JE AFKOMST EN JE HUIDSKLEUR. En dan zo eindigen:

al moet je dit niet
vergeten: kom na het knielen weer overeind en recht samen de rug.

Knielen voor een gesel van sentiment. Weet je waar dit aan doet denken? Aan even slikken en weer doorgaan. Aan Marco Borsato, dus.

Vrijevormzondag met de vvd, Arthur & een bittere bok.

Mamma woar is mien pils
Mien pilsjen bun ik kwiet
Pappa woar is mien pils
Mien pilsjen bun ik kwiet
Hef niemand dan mien pils gezien
Ik lust der wel een stuk of tien
Mamma woar is mien pilsje dan
Mien pilsjen bun ik kwiet

Met dank aan het 'nationale integratiediner' van de vvd, de quarterlife-crisis van Klaas en de immer licht benevelde letterkoning Don Arturito.

Mailtje vanuit onze diverse achterban. Of u even op wilt letten met uw journalisme, en zeker niet zomaar gaan roepen dat u zichzelf slim noemt! Eerst graag literaire analyses over het soefistische gehalte van dit dichtwerkje neerpennen. Knip, plak, lolwut?

En dat noemen jullie 'journalisme'?
Heb je wel eens gekeken naar de statistische feiten omtrent hoeveel
procent moslims hoofddoekjes dragen? Of hoeveel procent moslims
salafistische jihad beleving aannemen? Of hoeveel procent mannelijke
moslims 'hun vrouw menen te moeten onderdrukken'?

Daar komt dan uit wat bij meer westerse religies allang duidelijk is,
zoals bij jehova's, rooms-katholieken (op tig verschillende manieren),
oosters-orthodoxen, boeddisme, er zijn vele malen meer interpretaties
van religies dan dat er religies zelf zijn.

Daar komt dan weer uit men van het overgrote gedeelte van de moslims
geen negatief nieuws verneemt, want die willen niet een probleem zoeken
of zijn.

Dus hoe is de Islam een probleem? Dat is een religie op zichzelf, neem
de Alawietische interpretatie van Islam, gaat dat vaak samen met
salafistische jihad interpretatie?

Hebben jullie nu al in de gaten gekregen, wanabe 'journalistjes', dat na
al die jaren samenleven tussen moslims en niet-moslims ZELFS NU ER ENORM
OPGEHITST WORDT, een zeer kleine minderheid een salafistische jihad
interpretatie op na houdt? En daarmee mag ik te weten hebben gekregen
minder dan 5% van de in Nederland wonende moslims.

Hebben jullie al in de gaten gekregen hoelang grote meerderheid aan
moslims vreedzaam WIL samenleven met niet-moslims?

De Islam is niet het probleem, dat is als een hamer, waarmee soms iemand
vermoord wordt en soms een spijker in het hout geslagen wordt. Hoeveel
procent van de gevallen beoogt de moslim Islam als legalisering van
onderdrukking en moord te bezien? Nauwelijks dus, en in die context gaan
jullie even bepalen dat Islam het probleem is?

Hebben jullie überhaupt nog in de gaten gekregen dat er vier en vijf mei
mensen om bepaalde grondwettige bepalingen in de rij staan?

Zoeken jullie ooit nog wel eens oplossingen of is het inmiddels bijna
net zo ernstig als met de salafistische zogenaamde moslim bij jullie;
problemen zoeken en anderen denken te moeten verbieden wat je zelf niet wil?

Religie willen verbieden is alsof men de kleur rood wil verbieden omdat
men die zelf niet nodig vindt.

Jullie maken jezelf ernstig belachelijk de laatste tijd, en ik mag het
ook gerust on-Nederlands en gemakkelijk te bewijzen noemen.

Dit gebrek aan nuance, feitelijke onderbouwing en dit duidelijke
botvieren van frustratie en toepassen van censuur noemen jullie het
onderhouden van een 'blog'? Langzaam wordt het steeds meer zichtbaar hoe
jullie van de gemeenschap kennelijk een groot open riool zoeken te maken.

En dat noemt zichzelf dan ook nog 'slim'.