De dirigent van het KCO, Daniele Gatti, is eruit getrapt bij het Concertgebouworkest. Gatti moest dus weg omdat er vage beschuldigingen van twintig jaar geleden over hem opdoken in de Amerikaanse couranten over zijn tijd als dirigent in de VS. Nul veroordeling, nul bewijs, uitvoerige excuses van Gatti, dat wel. Saillant detail is dat naar aanleiding van de beschuldigingen in de VS zijn er direct ook vrouwen uit het Amsterdamse orkest naar voren getreden die verklaarden dat Gatti zijn handjes niet alleen in de orkestbak liet wapperen. Schreven we al roflolludiek over, want wat is de opera meer dan #MeToo-verhalen met leuke deuntjes eronder? 

Postscriptum:  Als serieuze maar onbewezen vermoedens al genoeg zijn om er bij een intens deugende cultuurtempel eruit getrapt te worden, waarom zit Frolo van Jolo dan nog bij de Joop? Die heeft immers letterlijk op band toegegeven dat ie een bronstige rapedwerg is. Nouja, kennelijk gelden de regels die voor geniale musici gelden niet voor middelmatige azijnschrijvers.

De operawereld, toch deftiger dan Hollywood, zou je zeggen. Niets is minder waar. Ook in de coulissen van de elitehobby wordt driftig gemetoet, kennelijk. Zo is een zekere Konstanze zomaar ontvoerd door een stel lichtgetinte zeerovers, tezamen met haar blonde dienstmeisje. Ook de Brabantse Elsa werd ongewenst geïntimideerd door Graaf von Telramund, die zijn positie als vertrouweling van de keizer gebruikte om haar te verleiden - tussenkomst van een zwanenridder voorkwam erger. Helemaal bont maakte een zekere Don Giovanni het bij de nobele Donna Anna, die hij toch wel erg voortvarend tegemoet trad. En wat te denken van die ouwe boef, de hertog van Mantua, die zijn snikkel in de dochters en vrouwen van zijn hovelingen stak en zo een reeks drama en moorden ontketende? Oh, en de bekende dirigent Daniele Gatti, nu chef bij het Concertgebouw - zegmaar een jeugdhonk voor belegen permadeugers - is ook al een metoo'ert die zangeressen in de kleedkamer bespringt.