Een nieuwe Donorshow, met podverdomme alweer een vrouw! En niet zomaar eentje, want dit onverzettelijke powerhouse uut 't Noorden is niemand minder dan Mariska Sloot, ex-wethouder te Haren en strijdster voor gemeentelijke zelfstandigheid.

Zij schoof op onze uitnodiging aan om te praten over de gedwongen fusie van Haren met de stad Groningen, de Haagse starheid van Kajsa Ollongren om naar de vele argumenten tégen de fusie te luisteren, en over de verbolgenheid van de inwoners van Haren die in 2014 bij een opkomst van 78% met driekwart van de stemmen tégen de gedwongen fusies stemden en nu de dikke vinger van Den Haag krijgen. Kortom, deze Donorshow zal het in de regio Haren en een paar Haagse Achterkamertjes goed doen, de rest van de views verdelen we onder liefhebbers van rants over de teloorgang van democratie door politieke schaalvergroting, bureaucratische starheid en botweg de bestuurlijke stupiditeit van de boven ons gestelden. Project X Haren!

Abonneren? Linkjes: RSS | Soundcloud | iTunes

Annette Dölle, die wij niet kenden, schreef een stukje over waar de vrouwen blijven als het op spreekrecht aankomt. En dat ze tekent voor het referendum, óndanks GeenStijl. Vonden we twee leuke haakjes voor een uitnodiging voor de Grote Donorshow.

Een ons onbekende vrouw, in onze studio, die niet van GS houdt. Dat werd een beetje David Attenborough natuurlijk, maar ook wel gewoon gezellig en een beetje rommelig. We moesten nog wel een oude grap uitleggen (zou u haar doen?), maar toen ging ze nog lachen ook. Zie je wel. Kan gewoon. Het ging verder natuurlijk over het initiatief, over hoe je daarmee buiten de eigen bubbels komt, over hoe je de vreemde vrees voor GS overwint (en de afkeer negeert) en over mensen, vrouwen, dieren & koeien. Heel erg meta, dus, maar ook dit: "Mensen begrijpen niet hoe groot dit is. Je hebt korte termijn en lange termijn. Mensen leven in de korte termijn, en dit effect van wat hier gaat gebeuren (zowel de donorwet als het afnemen van inspraak - red.), heeft effect op de lange termijn." Het was ons een genoegen om mevrouw Dölle (maar wij mogen Annette zeggen) in de studio te hebben - en bedankt voor het ongefilterde bier nog!

Abonneren? Linkjes: RSS | Soundcloud | iTunes

Historicus Geerten Waling schoof aan voor een gesprek over democratische vernieuwing, fractiediscipline en een oppositie die geen tegenmacht heeft. “Vernieuwing moet van buiten het parlement komen."

Geerten Waling is bekend van enkele gestudeerde boeken en boekjes over democratie, zetelroof en gemeentepolitiek, maar denk niet dat hij de zoveelste stoffige jongbejaarde is. Geerten mag dan een salonfähig studententype lijken, hij is scherp als een mes en schroomt het niet om tegen de stroom in te roeien. En dan niet met roeptoetercitaten maar met kennis, inhoud en - godzijdank - ook de nodige humor. Geschiedenis is niet saai, geschiedenis is wat nu gebeurt en je hoeft niet tot later te wachten om het er over te hebben. Chips, nootjes en een paar mooie bomen over democratie, demofobie en een angstige bestuurselite die behalve een lame duck oppositie ook probeert om zich de betrokken burger van het lijf te houden!

Abonneren? Linkjes: RSS | Soundcloud | iTunes

Grote slagen, snel thuis zei Niesco Dubbelboer, de eerste gast in de GeenPeil Grote Donorshow. Maar we hadden makkelijk nog een paar uur kunnen lullen over democratie, demofobie, die stijfkoppen van Rutte III en ons wel/niet rommelige Oekraïnereferendum.

Sommige van zijn progressieve vrienden haten ons een beetje, zei Niesco, een van de geestelijk vaders van de referendumwet. Want dat Oekraïnereferendum, dat viel niet lekker. Dat is natuurlijk een van de redenen waarom het zo leuk was, en waarom het zo'n succes werd: omdat die progressieven er niet tegen kunnen als hun EU-pese Ideaal ter discussie wordt gesteld, en omdat GeenPeil eindelijk eens een stukkie tegengas tegen dat ideaal orkestreerde. Tuurlijk, het was ook best een rommelig referendum, met een heleboel chaos en jij-bakken en malle verwijten van Poetinvriendschap door politici van een bepaalde Pechtoldpartij die privévluchtjes naar Oligarchistan maakten om door handjes te schudden met lokale chocoprins Poroshenko het karretje van de voorstemmers nog verder in de poep te rijden. 

Maar: we hebben óók veel geleerd. 

We zijn inmiddels twee referenda verder en we beginnen met ons allen als land een beetje te snappen hoe het dan wel moet, zo'n keurig stukje burgerinspraak goed organiseren & netjes uitvoeren. Dus veranderen die pipo's van dezelfde Pechtoldpartij tijdens het spelen plotseling de regels. Erger nog, ze schaffen het hele spel zelfs af. Ja, dan is alles vergeten & vergeven van dat Oekraïnereferendum, dan draaien de tafels, herschikken de pionnen op het bord en worden de kaarten opnieuw geschud. Niks game over. Met zijn Stichting Meer Democratie steunt Niesco nu de Hart voor Democratie-campagne voor een donorreferendum (en wij helpen hen ook regelmatig een handje), en met deze fijne vent is het, samen met Alptekin Akdogan, ook nog eens uitstekend ouwehoeren over democratie, referenda en de strijd tegen wat hij 'de demofobe bestuurdersdemocratie' noemt en wat wij gewoon Het Partijkartel noemen. Of de Arrogante Elite, maar dat mogen we dan eigenlijk weer niet zeggen van Ome Niesco. Nuance, mensen. Nuance. Maar wel met grote slagen. “Een referendum moet je leren winnen.”