Inzake de emo-karavaan rond Sigrid Kaag

Nederland is een van de weinige Westerse en - in elk geval in onze ogen - meest moderne landen waar nog niet zo heel lang geleden een politieke moord is gepleegd. We hebben ook een politicus – waar je het echt niet eens mee hoeft te zijn – die zwaar beveiligd wordt wegens levensgevaarlijke dreiging, en geen privéleven meer kent. Hij is niet de enige. Bedreigen, intimideren, aanzetten tot haat en geweld, discriminatie of vrouwenhaat: het is verwerpelijk, extreem fout. Elke aangifte is terecht, en hopelijk worden deze mensen hard aangepakt, zonder medelijden, zonder mededogen. 

Het valselijk beschuldigen van bovenstaande bij mensen die inhoudelijk kritiek hebben, satire bedrijven, of die het gewoon niet eens zijn met je politieke overtuigingen is overigens even fout. Het is valse retoriek, zwak en ook doorzichtig om weg te kunnen blijven van inhoudelijke repliek door deze mensen over één kam te scheren met dreigend tuig. Dergelijke valse beschuldigingen leiden ook tot enorme schade en mogen bij de beschuldiger ook tot even harde aangiften en veroordelingen leiden. 

Al dat bedreigen en intimideren is overigens helemaal niet nodig. Er is namelijk genoeg inhoudelijke kritiek: waar is dan dat beloofde nieuwe leiderschap? Waar is dat op de inhoud scherpe debat, zonder moddergooien en zonder polarisatie? Waar is de focus op het oplossen van problemen die mede veroorzaakt zijn, zoals de toeslagenaffaire? Waar wordt gewerkt aan het herstel van vertrouwen in politiek? Waar zet de MinFin de tering naar de nering in plaats van de staatschuld tot Zuid-Europese proporties op te laten lopen? Waar is de feeling met de hoogste prioriteit wat er bij Nederlanders acuut speelt (maandelijkse rekeningen kunnen betalen bijvoorbeeld), maar ondertussen vele miljarden van ons geld in een beerput dumpen onder het mom van het klimaat, zonder enige serieuze onderbouwing?

De lijst gaat nog wel eventjes door. De manier van handelen, de manier van praten, het toont een arrogantie, een decadentie, een wereldvreemdheid, een onwrikbaar eng geloof in Het Klimaat en De Oplossing, een benauwende bemoeizucht tot in de haarvaten van de samenleving, een incapabiliteit om werkelijke zorgen in de maatschappij te herkennen en vervolgens daadkrachtig te besturen. 

Ja Sigrid Kaag, dit alles is het beeld wat over jou inmiddels heerst in Nederland, buiten je steeds kleiner wordende D66 bubbeltje om. Zie, kritiek uiten zonder bedreiging, haat of intimidatie is prima te doen, mensen. Niet iedereen is eloquent, en frustratie uit zich in vele vormen. Inhoudelijke kritiek heeft niets van doen met dat ze een vrouw is. Mensen op posities die veel beloven en het vervolgens niet waarmaken, krijgen terecht kritiek. Bij positie horen kritiek en satire. Het hoort bij de gelijkwaardigheid. De lusten èn de lasten. Misschien dat sommige vrouwen daar nog even aan moeten wennen? 

Bestuurders hebben een voorbeeldfunctie voor de maatschappij. Ooit was het Kamerlidmaatschap een van de hoogst haalbare ambten, maar het gedrag van Kamerleden is tegenwoordig lager dan wat je in de uithoekjes van Twitter vindt. Men veroorzaakt deze ellende zelf, en D66 gedraagt zich geen haar beter dan hun zogenaamde nemesis, PVV of FVD.