Literair lefgozertje moest zich voordoen als zielige allochtoon, anders geen interview

Geachte lezers van de Volkskrant. Er staan leugens en verzinsels in uw *kuch* kwaliteitskrant. Dat wist u al sinds de martelhoax, toen de Volkskrant opschreef dat Onze Jongens (m/v) Irakezen martelden. Dat wist u al sinds de dubieuze Volkskrant-aanval op "racist" Gerard Cox met die verzonnen ingezonden brief van anoniem lafbekje Fatima Dakmar. Maar nu blijken ook de interviews in de Volkskrant zelfverzonnen ingestoken tools voor de multiculturele zieligheidsindustrie. Mano Bouzamour, een schrijvertje uit de stal van autoverkoper Mai Spijkers van Garage Prometheus, die er lekker op los zuipt en naait in Amsterdam en dat dan opschrijft, die Mano Bouzamour dus... moest van de Volkskrant zich zieliger voordoen dan hij is. Mano moest janken over zijn Mocro-achtergrond ipv jolig de flipstand doen. Mano de Migrant moest doen alsof hij uit het water van de Middellandse Zee van de verdrinkingsdood gered was, en in het AZC Nederlands leerde door de hele dag Claudia de Breij te luisteren. Mano moest heel zielig doen. Anders GEEN EXPOSURE in de Volkskrant voor zijn nieuwe zuip & naai-boekie. We quoten scenarioschrijver (en vriend van Mano) Robert Alberding Thijm, die in een snoeiharde blogpost de kokhals-praktijken van de Volkskrant uit de doeken doet.

Eén belangrijk aspect van deze rel laat de Volkskrant in haar berichtgeving buiten beschouwing: de voorgeschiedenis van de gewraakte term ‘verpletterend’. Steffie Kouters schreef haar ‘verpletterde’ email namelijk in verband met een interview dat ze met Bouzamour af zou nemen voor de Volkskrant. De oorspronkelijke tekst van dit interview moest van de VK-redactie na oplevering opgepimpt worden. De redactie wilde namelijk meer nadruk op de problemen van de auteur… als migrantenkind tussen twee culturen. Ze wilden Bouzamour ‘meer horen vertellen over zijn familie en wat er allemaal mis was gegaan.’ Precies datgene wat Witteman in haar recensie zo hekelt. De bezwaren van Bouzamour tegen de door de redactie voorgestelde stereotyperingen worden opzij geschoven. Als hij niet akkoord gaat, komt er geen interview en dus geen aandacht voor zijn boek. Interviewster Kouters schrijft aan Bouzamour dat ze ook heel kwaad is over deze ingreep, die volgens haar blijk geeft van weinig gevoel voor een ‘fragiele, breekbare tekst’. ‘Er heeft daar een eindredacteur lopen kloten,’ schrijft ze hem. ‘Iemand die niet ziet dat in het ongezegde juist veel gezegd wordt.’

De verpletterde Volkskrant wilde niet reageren.