En het is weer een racist.

Het vertrek van Migrant Nourhussen liet een groot zwart gat achter bij Trouw, maar het is hoofdredacteur Cees van der Laan gelukt om het op te vullen met een nieuwe racist: Babah Tarawally. Dat is een schrijver en die hoopt "een verzoenende stem te zijn in het steeds verder polariserende Nederland", lezen we in een Trouw-interview van Trouw met de nieuwe columnist van Trouw. En dus begint hij zijn eerste column zo:

"Afgelopen maand zat ik in een KLM-vliegtuig vanuit Sierra Leone, mijn moederland, naar Nederland, mijn vaderland. Ik zat naast een lange witte man met de uiterlijke kenmerken van Willem van Oranje. Wit gelaat, blauwe ogen, puntige neus met het karakter van iemand die uit eigen belang handelt. Deze karakterduiding van Willem van Oranje vind ik belangrijk, omdat deze man door velen in Nederland wordt gezien als de Vader des Vaderlands. Dus ook als mijn Vader der Nederlanden."

Beste Babah. Kennelijk is er geen eindredactie bij Trouw, of durven ze na het pijnlijke Nourhussen Incident geen man van kleur meer tegen te spreken, bang om voor mansplainende neokoloniale onderdrukkers zonder intersectioneel privilege te worden uitgemaakt, maar: Het karakter van een mens lees je niet af aan zijn huidskleur, de kleur van zijn ogen of de vorm van zijn neus. Ook is het onverstandig om, zoals jij doet, het onplezierige gedrag van één persoon middels zijn huidskleur aan al zijn "soortgenoten" te koppelen om een hele groep zwart te maken slecht af te schilderen. En degenen die dat wel doen, noemen we in het beste geval oppervlakkige identiteitsdwepers, maar laten we het gewoon eerlijk benoemen als racisten. Verder is karaktermoord op Willem van Oranje echt onverdiend want hij kan zich niet meer verdedigen, en tevens hebben we allemaal wel eens naast een breed uitgezakte eikel gezeten in trein, bus of vliegtuig.

(Wie door de digitale muur van Trouw wordt buitengesloten, kan anoniem solliciteren via een incognito browsertab. Wie dezelfde ervaring wil lezen, maar dan andersom en vooral oneindig veel grappiger, verwijzen we naar Don Arturito, Dominee d'Algarve. Wie voorts geen genoeg kan krijgen van deze gekte, raden we van harte het hilarische gesprek tussen Sunny Bergman en Theo Maassen aan.)