Iran. Je kan er best lekker wonen als je voor de Volkskrant schrijft

Vandaag zijn er """verkiezingen""" in de islamitische fascistenstaat Iran, bekend van het onderdrukken van vrouwen, ongelovigen en vrijdenkers. Volkskrantverslaggever Rob Vreeken mag bij die verkiezingen aanwezig zijn omdat hij uitermate lovend is - "haha" - over het repressieve regime van ayatollah Khamenei. Een soort Thomas Erdbrink met een kladblok, lekker verkeersbureautje spelen over een land waar mensen heus wel durven zeggen wat ze vinden, zolang ze maar niet met hun naam en foto in de krant komen. Want DAT zou toch wel eens te gevaarlijk kunnen zijn in een land waar het afwerpen van de verplichte hijab op een witte woensdag kan leiden tot lijfstraffen en tientallen jaren opsluiting. "De democratische façade van Iran is dunner dan ooit" schrijft een Iraniër met naam en foto omdat ie niet in het levensgevaarlijke Iran woont. Terwijl ze bij de Azaanbode toch ook beter zouden moeten weten. Een andere VK-correspondent (!) herinnert namelijk fijntjes aan het feit aan dat oud-columnist Keyvan Shahbazi in Iran gemarteld werd:

Ochtendkoffij, het openslaan van De Volkskrant, het plezant waarnemen van een "we worden genoemd": Neem ‘Sven’, een andere prehistorische Brit, die een paar duizend jaar voor Christus als vroege boer leefde in midden-Engeland – zo’n zesduizend jaar ná de Cheddar Man. Sven had vermoedelijk donker haar en bruine ogen, maar ook een lichtbruine, makkelijk bruinende huid die we vandaag misschien Indiaas of Noord-Afrikaans zouden noemen.Sven was een ‘lichtgetintiër’, zoals ze bij GeenStijl zeggen. ‘Hoewel zwart niet definitief kan worden uitgesloten’, aldus Barnes in een nog ongepubliceerd verslag. Tja, van Fatima Elatik mogen we huidskleur niet meer vermelden bij signalementen, maar leest u toch even dit boeiende stuk van Maarten Keulemans over de huidskleur van demense die vroeger in ons Boreaal Europa rondliepen - en die dus waarschijnlijk een behoorlijke Bijlmer waren, qua couleur.

Haha, yes. Net als dat het supergrappig is dat er een grote neg0r vuistdiep in Elmo van de Sesamstraat zit is het ook heel grappig dat achter "Nora" - het online meisje van Halal met even vermoeiende sassiness en even domme dingetjes over kopvodjes - gewoon een boze man zit. Geen witte, soit, dat had het helemaal grappig gemaakt, maar wel een oud mannetje dat de hele dag niets anders doet dan van uw belastingcenten boos zit te doen over "islamofobie". Enis Odaci, uiteraard in de lucht gehouden door de gekkies van de Stichting Democratie en Media. U weet wel, 4 redacteuren en tien vrijwilligers voor 2 tweets per dag, want zeg niet dat het kleedjesvolk bestaat uit luie flikkers. Wat is de islamofobie dan volgens Enis Odaci? Nouja, zo ongeveer alles. Margriet Oosteen van de Azaanbode deed een fijne poging om met zo'n randdebiel in gesprek te gaan en het ging niet helemaal lekker. 

De man is zo'n rabiate aartsdebiel dat het zelfs voor mohammedanen anders zo inschikkelijke Volkskrant te gortig wordt. "Na één assertieve tweet blijk ik kansloos. Assertieve Nora mag moslimdiscriminatie vrij ter discussie stellen; daarop kritisch reageren is nu ook weer niet de bedoeling." Zie ook het citaat aan de bovenkant van deze pagijn: de man is duidelijk niet helemaal gewend aan Normaal Doen. Het begint bij VK zelfs een beetje te dagen dat die hele islamofobie-industrie vooral gericht is op het in stand houden van de bizarre onderdrukkingen in eigen kring: helemaal giftig wordt het artikel als Shirin Musa (hier welbekend) ter sprake komt. Moslima's die het beu zijn om de hele dag door de islam als grofvuil te worden behandeld, of misschien juist die extra erg, zijn namelijk ook "islamofobie" volgens Odaci. Powervrouw Shirin Musa moest immers ook de knoet van "Nora" ondergaan. Sad times, really. Enurjm veel subsidiepoet voor het persoonlijke projectje van een gekkie dat ook nog eens niet normaal met journalisten kan praten want moslim en dus permanent in de kwetsmodus. 

Zo zie je maar weer, al die domme linkse muppets zeuren altijd wel over het patriarchaat van de witte man en de "white fragility" waarmee "silenced voices" worden neergehaald maar bij de bruinen is het allemaal nog veel erger maar als je dat zegt ben je een racist en een islamofoob - iets wat ze je op hoge toon proberen duidelijk te maken bij het minste zuchtje tegenwind. Van die complotdenkers die, als ze hun theoriedrift op 9/11 of Demmink hadden gericht al lang voor gek worden verklaard krijgen gewoon subsidie als ze moslim zijn, want de regels van de redelijkheid en het publieke debat gelden niet meer als je ALLAHOE AKBAR achter je rantjes roept. Lekker puh.

Uiteraard bemoeide literair Corrie-fee en algeheel Amsterdams bemoeimeisje Sarah Sluimer zich ook tegen de kwestie #metoo aan: in een pittig stukkie in De Volkskrant stelt ze drie zogeheten "White Knights" aan de kaak, mannen die het oh zo goed weten met de vrouwtjesrechten maar eigenlijk vooral woke doen om er zelf beter uit te zien en op de neukbaarheidslijstjes van de linkse dames te komen. Het typische gedrag van de Homo Sinistrus Domesticus: uiterst hard deugen maar vooral voor eigendunk en inzake dingen waar men zelf niet zoveel last van heeft. Het grappige is dat de gebruikelijke feministische echokamer, die normaal over zichzelf heen buitelt om sukken van elkaar ongelezen te retweeten met snedig commentaar als SLAY QUEEN en MANNEN WE MOETEN PRATEN, ineens helemaal stil is. De tweet van VK haalde maar een schamel aantal RT's van provincievrouwen en de luide twitterfeministen waren doodstil. Bloemlezinkje: toen het stuk dropte twitterde Anne Fleur iets over pillenfeestjes, was Justinedus nog aan het ranten over genderdenken bij medico's, had Anne Hardon ineens alleen nog maar aandacht voor haar gebit en kreeg Merediffff Greer het evenmin op haar heupjes over dit stuk. Alleen Aafke Romeijn twitterde vanochtend nog iets. "Wát een goede column van Sarah Sluimer. Als je weet over wie het gaat draait je maag helemaal om." Dat tweede zinnetje is natuurlijk de crux:  over wie gaat het? Komt het stukkie dan toch te dicht bij? Is activisme alleen maar leuk als het in grote lijnen gaat als "alle witte mannen zijn stom" en "boerka's zijn feminisme"? Is ineens de lol eraf als de heksenjacht in eigen kring wordt geopend? 

Want een heksenjacht, dat is het: Sluimer heeft in haar column die cryptisch omschreven mannen genoemd: Man 1, Man 2 en Man 3. Man 2 is een dead giveaway: Lykele Muus. Deugpost op feestboek die daarna op de Joop is doorgepaast. 1 is ook wel te achterhalen: boze tongen beweren dat het Jelte Nieuwenhuis is, acquirerend redacteur bij uitgeverij Atlas Contact. Ook twittert en feestboekt hij de ganse dag in het progressieve hoekje van de sociale media, typisch zo'n vent die posts van de Joop en de Azaanbode RT'd met "belangrijk". Ga maar na: werkt met Sarah aan boekies en heeft in Letterland al een reputatie van bepotelhobbies, het stalken op sociale media van schrijvende vrouwen alsook het nakken van den sos. Grappig genoeg durven de fopministen hem niet aan de schandpaal te nagelen: hij is immers een uiterst politieke uitgever die eigenlijk alleen maar vrouwen uitgeeft, progressieve en matig getalenteerde columnmuppets als Hanna Bervoets onder zijn hoede heeft en die tot overmaat van deug ook nog eens zijn best doet om kopvoddenliteratuur (meer bijvoeglijk naamwoorden. MEER!) en zwaar gekunstelde klimaatveranderingsromans (iewl, daar krijg je toch geen harde literaire lul van?) te pushen als nieuwe culturele standaard. Hij is dus duidelijk de go-to guy als je een met de tiet schrijvende aktivistiese deugmevrouw bent en je een boekje uitgeven wilt. Dat daar een beetje bepotel van onzekere provinciemeisjes met een Literair Idee hoort is allemaal "part of the game" in de Amsterdamse letterenbundel. Zouden de feministen zwijgen omdat ze hun eigen glazen niet willen ingooien? 

Grappig zeg, zo'n progressieve roeptoeter die toch ineens bij het aftrekken van het masker gewoon ook maar een foute man blijkt met weinig respect voor mijn, dijn en de seksuele grenzen van de vrouw. Goed, tot zover het exposé over man 1 en 2. Nu op naar 3. Flesje fictieve internetbubbels voor de Sherlock die nummer 3 weet te ontmaskeren!

Ah, de Azaanbode. Huisblad van verzuurd oud-links dat een klotestudententijd heeft gehad omdat men dacht dat in door hasj verstikte keldertjes diskussjeeren over de Marxistische dageraad leuker is dan bierrrrr drinken en kudt roepen. Jammer, niks meer aan te doen wat het verleden valt niet in te halen, maar waarom die mensen nou de rest van Nederland lastig moeten vallen met hun stukjes? Nu dit weer. Een van de inwisselbare moekecolumntikkers, Aleid Truijens, heeft wat gelezen over seksisme bij het corps en weet nu zeker: iewl jakkiebah en miesjes zijn enurjm stom als ze lid worden van zijn club. Lekker stereotyp afgunstig geblaat, maar helaas met weinig relatie tot de realiteit. Zo weet Aleid niet dat een beetje corps in Nederland voor meer dan 60% uit meiskes bestaat (okee, in piemelcapital of the world Delft niet, maar goed). Some mannenbolwerk. Ook is het zo dat bij de corpora de bestuursfuncties allemaal keurig volgens quota worden verdeeld: al in de jaren '60 afgedwongen om het bierglazenplafond te breken - iets waar de rest van de maatschappij nog niet aan toe is. Ook is het corps een bijzonder goede voedingsbodem voor powervrouwen die wel wat doen in plaats van bozig in de krant de mislukte UvA-jaren verwerken: Nikkelen Nelie, de Dierenpoes, Prinses Bea en bijna alle vrouwen die de emancipatoire weg door het parlement hebben gebeukt in de tijd dat men nog sigaren mocht roken in de kamer zijn lid geweest. Kortom, corpsmeisjes hebben veel meer betekend voor de emancipatie van de vrouwen in Nederland dan dat hele Amazonedelta van zure knorrenkutten bij elkaar. 'VO!

\

Ah, De Volkskrant. Ergens op internet vonden we een paar knipsels uit een interessant interview met literatuurrecensent Persis Bekkering (ja, achter die aanstellerige voornaam gaat uiteraard een gymnasiummeisje met een tik van de UvA-molen schuil, je verwacht het gewoon niet). Volgens mevrouw is het heel erg als literatuur seksisties en reaktionair is. De jaren '70 zijn terug hoor! Jammer, alleen, dat de beste boeken worden geschreven door reactionaire seksisten die niet bang zijn voor de rechterkant van het intellectuele leven: Houellebecq, Celine, Nabokov - allemaal boze brompotten met foute sympathieën en incorrecte meningen over mensen met een kleurtje en schaamteloos wit en man. Waarom? Omdat het mensen zijn, die niet bang zijn om de mens in zijn volheid te aanschouwen. Ja, religie is kut, achterlijke slaafse culturen zijn kut, sociale normen zijn kut maar een gebrek aan sociale normen is pas echt erg, de biologische wetten van erfelijkheid en geslacht gelden ook voor de mens: dit zijn een aantal ongemakkelijke waarheden die men onder ogen moet zijn om mooie boeken te kunnen schrijven. Erger nog: mensen zijn lelijk, (seksuele) harmonie is niet te bereiken, geweld en vernietiging drijven de mens. 

De  grote schrijver Dostojewski (foei, witte man) schreef dat zelfs al zou de mens in een kristallen paleis wonen, zonder noden en zonder zorgen, op een zeker moment de mens toch een steen door de ruiten van het paleis zou keilen, omdat de mens nu eenmaal niet gemaakt is voor harmonie. Het probleem van linkse mensen is, is dat ze nog steeds geloven in dat kristallen paleis: een wereld zonder verschillen waarin iedereen harmonieuze seks heeft zonder spanning en er genoeg  quinoa aan de bomen groeit om iedereen te voeden. Het is - ook niet toevallig dat veel van dat volk boeddhaat en yogaat - zoeken naar statische harmonie in een universum dat dynamisch en destructief is. Klinkt lief en vrolijk, maar jammer genoeg werkt het allemaal niet zo. 

Laat dat onverstoorde rooskleurige beeld van de maakbare mens nou juist het kenmerk zijn van de linkse debiel! Alleen mensen die met een religieuze intensiteit het progressieve aanhangen kunnen met droge ogen zeggen dat mannen en vrouwen niet bestaan, hordes schuifelende kopvodden een verrijking voor de samenleving zijn en dat de intellektuele voorhoede de taak heeft om het grauw op te voeden met prachtige progressieve boekjes. Daar krijg je gedrochten van. Eerlijkheid, stijl en inzicht laten zich immers slecht verenigen met slaafse devotie. Lees bijvoorbeeld de werkjes van grote lichten als Lieke Marsman en Moontje van Sfeerloos: drammerig proza vol namedrops van andere Belangrijke Linkse Mensen waarin ineens de islam een positieve feministiese kracht is en een paar afvalscheidende quinoakauwende lesbiënnes uit Amsterdam de klimaatverandering kunnen tegenhouden. 

Die progressieve pathologie komt voort uit het feit dat de mentale verdedigingsmechanismen die de niet-kunstzinnige massa dagelijks de gang naar de fabrieken en de warenhuizen laat maken nog niet helemaal zijn uitgeschakeld in de middelmatige literettes. Nee, de duisternis van het bestaan wordt vermeden, omdat de linkse schrijver het bestaan van de leegte ontkent en de illusie nog koestert dat de mens voor verbetering vatbaar is. Net als dat de jezusmens gelooft dat de beloning wel in het hiernamaals komen gaat en de fans van NEC ook nog hopen op een landstitel koesteren linkse mensen de ijdele illusie dat de betonrot in het fundament van de mens op te lossen is als iedereen maar meegaat in de cultus van het vooruitgangsideaal.  Nouja, bang? De linkse schrijver weet de duistere kant van de mens heel goed te externaliseren: het zijn altijd de reaktionairen die het gedaan hebben, of de imperialisten, of eigenlijk gewoon alle boze witte mannen. Geestig genoeg is juist al die opgekropte rancune, al dat gif en al dat venijn, al die kleine literaire ruzies tussen verlichte, harmonieuze en progressieve geesten bij uitstek het bewijs dat de duistere kant van de mens universeel is. Het zou alleen een stuk schelen als de progressieve schrijver dat ook eens zou inzien, in plaats van het alleen maar op te hangen aan een paar geijkte stropopjes. 

Deze progressieve boeken - als Rode Boekjes omhooggehouden door recensenten en uitgevers die allemaal in on it zijn - gaan niet over mensen, maar over de illusies van maakbaarheid die mensen koesteren. In plaats van inzicht en vervoering brengen deze boeken alleen maar een dieper inzicht in de pathologie van de grootstedelijke cultus rond semi-literaire typjes die vooral bezig zijn met het groepsgevoel van de linkse kerk. Het is tekenend dat de Nederlandse kranten de literatuur laten ordenen en beschouwen door mensen als Persis, die ook in deze linkse schijnwereld van maakbaarheid en progressivisme lezen. Dat er vier ballen voor een transgenderkinderboek in een serieuze krant staan heeft niet zoveel te maken met kunst, schoonheid en de ondoorgrondelijkheid van de duistere mens, maar alles met een verstikkende cultuur van illusionair progressivisme. 

Nee, zolang de linksprogressieve ideologie de kunst domineert zal er niet snel meer een grote Nederlandse schrijver opstaan. Neem nou de grote twee (Mulisch is geen schrijver): Hermans was een reactionaire brompot en fan van de Apartheid en een Reve was al helemaal een foute racist. Desondanks grote schrijvers die met grote zekerheid hun karakters wisten neer te zetten, omdat het geen bordkartonnen schaakstukken in  ideologische leerdichten zijn. Nee, de schrijvers van Nederland zouden er eens goed aan doen om eens wat minder bezig te zijn met de Jessias en het verketteren van alles wat niet binnen de hyperreligieuze reinheidswetten van Modern Links valt, en eens wat meer met de universele duisternis van de menselijke ziel. 

Met empathie en vakmanschap afdalen in alle registers van de menselijke ziel - dat is literatuur. Linksig propaganda voeren voor de maakbare mens, dat is kitsch.