From Lobith to Wijk aan Zee, Netherlands will be Vree

Jongens, meisjes ook. We moeten praten over The Great Repatriëring. Want anders halen we 2030 niet eens. Wij mogen niet eens grapjes maken over vrouwen die op bezems vliegen, maar hunnie mogen gewoon leuzen roepen om een heel volk dood te maken, in Amsterdam nota bene. Wat is er gebeurd dat we dit land geworden zijn? (Antwoord: morgenochtend omstreeks 10:00 uur als de wekelijkse asielinstroomcijfers weer bekend worden gemaakt.) Daarom moeten we nu serieus nadenken over de Grote Repatriëring. Joellie hebben nu 50 jaar de tijd gehad om een beetje aan te passen, integreren ende in te burgeren. En dat is allemaal MISLUKT. Oké. Als je het hier zo verschrikkelijk klote vindt. GA DAN! Joellie hoeven helegaar niet dood ofzo, of naar een werkkamp. Maar ga gewoon WEG. In de Sinaï is ruimte zat, heerlijk klimaat, niet te koud, niet te heet, dik binnenlopen met zonnepaneeltjes, Middellandse Zeetje, lekker veel zand voor de aspergeteelt, mooie bergen om te paragliden, en helemaal niet druk druk druk zoals dat stomme westen. Er wonen maar ongeveer 600.000 mensen, evenveel als in heel Den Haag! Buitenkansje, dunkt ons, dus toedeledokie & wij leven nog lang en gelukkig, in huizen voor weinig. EN DAN NU MUZIEK!

Rode eekhoorn Boefke laat menig Fries hart al een tijdje sneller kloppen. Dorpen lopen uit om een glimp op te kunnen vangen van deze prachtige exoot van Amerikaanse origine. Op het gezichtje van de kinderen die speciaal uit Groningen zijn gekomen, verschijnt voor het eerst weer een lach, na alle recente ellende. 

Maar niet bij Wilfredje hoor, Wilfredje is helemaal klaar met dat smerige tyfusbeest. Platform “Stop Invasieve Exoten” is niet vatbaar voor de manipulatieve, sentimentele tactieken van die kleine gluiperd met zijn glanzende ogen en stapte naar de rechter om Boefke en zijn exotische soortgenoten voorgoed achter slot en grendel te krijgen: “Je zou kunnen zeggen: eigen diersoort eerst. Je moet als land opkomen voor je inheemse diersoorten en plantensoorten en ze beschermen tegen de exotische soorten.” 

Ook ideologisch veldmedewerker Jeroen Breidenbach weigerde nog langer zijn ogen te sluiten: “Het lijkt een schattig beestje omdat de Amerikaanse eekhoorn heel klein is, maar hij verdedigt zijn territorium heel agressief”. Hij waarschuwt nu voor het gevaar dat Boefke potentieel kan aanrichten bij onze eigen Europese rode eekhoornsoort -sinds 1968 decadent en oikofoob- die niet opgewassen is tegen de primitieve strijdkracht van deze kleine warrior en met de staart tussen de benen hun territorium rap zullen afstaan.

Fotograaf en fan Bennie Eenkhoorn blijft de rechtszaak tegen eekhoorn Boefke flauwekul vinden: “Boefke is alleen en doet niemand kwaad.”

Enorm hard lollen. Het spectrummerige eenmansleger tegens de feministiese horden en de "cosmopolitische seksualiteit" waarin "het seksuele proletariaat geen toegang meer heeft tot de liefdesmarkt" woont nog gewoon bij zijn moeder. De man die in de garage van zijn ouders zich in de grot van Plato waant en de Griekse denker aldaar - naar eigen zeggen - een nekschot geeft. De man die er van overtuigd is dat al die lievvvvve Klavermeisjes daadwerkelijk dikke boeken van half vergeten Frankfurters doorlezen om tot hun politieke koers te komen, in plaats van banaal groepsgevoel: ja, dat cultuurmarxisme, het is een immense joke. Een gestoorde theorie voor mensen die zelf overal teveel patronen, structuren en theorieën in zien en dus maar doen alsof de overige 99% van de mensheid net zo gek is - gekkiesdenken dat perfect tot rijping kan komen als mammie je een kopje thee komt brengen als je zit te ranten achter je computertje. Je verwacht het gewoon niet. Sid Lukkassen, die in onbegrijpelijk wollig vaderlands allemaal schotschriften schrijft tegen mensen in de grote stad die wel neuken staat in de Volkskrant en het is zo fijnzinnig vilein dat de interviewert meteen maar begint met hoe zijn moeke de koffie schenkt: "Hij woont in een kalme wijk met nieuwbouwvilla's. Zijn vader Vincent laat me binnen via de garage; een aardige man in vrijetijdskleren die uit de bouwwereld komt. Zijn moeder Tiny maakt koffie. Ze gaan naar het dorpsfeest en wachten kalm tot hun zoon stilvalt, die net bezig is met een exposé over feminisme, masculiniteit en de discussie die hij erover had met een linkse Spaanse europarlementariër, van wie je toch wat machismo zou verwachten." Arme Sid. Ga toch lekker Märklintreintjes bouwen jongen, die rancuneuze filosofie van het zweterige zolderkamertje is alleen maar pijnlijk. "Sid noemt het ouderlijk huis zijn 'oikos'" Dat zal wel ja...