Hel in een slank jasje

Welkom in de stad van de toekomst en het heet The Line. Niet zozeer een stad zoals we die kennen, maar een muur van zo'n tweehonderd meter breed, tot wel vijfhonderd meter hoog en een schokkende 170 kilometer lang die begint in de Rode Zee, ergens diep in de woestijn eindigt en is volgebouwd met appartementen, winkels, kantoren, snelle railverbindingen en alles wat een grote metropool nodig heeft om te functioneren. Aan de oppervlakte oogt de platgeslagen stad als een oase van efficiëntie vol groene grasveldjes, sprankelende watervallen, glimmende oppervlakten en gelukkige inwoners. Kijk iets dieper en zie dat negen miljoen mensen opeengepakt leven in een rechthoekig petrischaaltje zonder straten, wat het direct een nachtmerrie maakt voor alle hulpdiensten. De voorzieningen zijn grotendeels geautomatiseerd en aangestuurd door een AI en alles wat u nodig heeft bevindt zich binnen zo'n vijf minuten lopen van uw woning. Leuk in theorie, maar dat betekent uiteraard ook dat u constant in de gaten wordt gehouden zodat de AI weet of alles goed gaat. En dit is dus geen een cgi-projectje van een architectuurstudent en een sciencefiction schrijver, maar een serieus plan van de Saudische kroonprins die dit al een paar jaar terug aankondigde, maar zijn idee nu kracht bij zet met kekke renders en video's. Kost zo'n 500 miljard dollar (lage schatting volgens sommigen) en het vergt de gedwongen verhuizing van zo'n 20.000 personen, maar dan heeft u wel een leuke Elysium-muur door de gortdroge zandbak lopen en dat is ook wat waard.

Stijlboeken maken nog geen bouwstijl

De maatschappij veranderde vanaf circa 1995 ingrijpend en de media veranderden mee. Er werden talloze nieuwe portalen, zoals Startpagina, Hotmail en weblogs gebouwd. Ze werden uitgerust met de nieuwste hardware en digitale ontwikkelingen en ontworpen en uitgevoerd door een keur aan internettechneuten. Het probleem is dat deze enorme en fundamentele veranderingen niet of nauwelijks in de overzichtswerken van de mediageschiedenis worden behandeld. Hierin wordt de ontwikkeling van het internet nog altijd beschreven aan de hand van stijlboeken. Dit boek biedt echter een kijkje achter de front page van het Nederlandse medialandschap rond 2000. (Sauce)

Ingezonden stuk door de echte theoloog des Vaderlands.

Voor de Notre-Dame is op het moment van schrijven al ongeveer een miljard euro opgehaald, en waarschijnlijk stijgt dat bedrag nog. Toen de gotische kathedraal in brand stond, gebeurde er iets in geheel Europa. Ook al is het continent God met rasse schreden achter zich aan het laten - dood is ‘ie al een tijdje, maar de begrafenis liet lang op zich wachten - voelden veel mensen intuïtief dat hier, ook al gaan de meeste van hen niet meer naar de kerk, iets tragisch gebeurde. Nu wil men het herbouwen. Al gauw klonk er kritiek: dat geld kan toch beter naar de gele hesjes gaan? Of naar arme mensen op een ander continent? Dat geld moet praktisch besteed worden om de wereld beter te maken. 

Volgens mij is het eerst nodig om te begrijpen waarom mensen zo geraakt zijn door de brand in de kathedraal. 

Is het de schaduw van een religieus bewustzijn die dan in het licht komt te staan? Of is het de realisatie dat we ondanks decennia aan horizontaal liberalisme waarin geprobeerd is om de Europeaan los te maken van zijn 'gruwelijke' geschiedenis, we toch een geschiedenis met ons meedragen. In onszelf. Dat we weten ergens vandaan te komen, een weg afgelegd hebben, een weg die waardevol, complex en bijzonder is. Van de vroege (romaanse) middeleeuwen naar de late (gotische), naar de Renaissance, de verlichting, de romantiek, tot aan nu. En dat innerlijke gevoel daarbij is steeds fragieler geworden, door de nadruk op de geschiedenisloosheid van de Europeaan. En als hij al geschiedenis heeft, is die vooral donker, gruwelijk en overheersend geweest.

LEZEN! Fijn interview met ook iemand die Stomme Gebouwen haat

"Op verjaardagspartijtjes ben je als architect altijd het lulletje van het gezelschap, net als NS-conducteurs en mijn zwager die bij ING werkt."*** (Hans van der Heijden, architect)***

We moeten praten. Over architectuur. Over Hoe Nederland Woont & Werkt. Over raamverdeling in gevels van woonhuizen, over kozijnen en T-ramen. Over totale ondingen als balkonnen (het waait er altijd en je hebt geen privacy). Over spuuglelijke woonwijken die door Bouwend Nederland in de polders worden nedergekwakt. (Oh god nee, niet wéér een wijk met plastic jaren dertig notaris-woningen - hou daar mee op.) En over Het Binnenhof, dat eigenlijk helemaal niet verbouwd hoeft te worden. Puik en broodnodig interview met een architect die Het Snapt. LEZEN.